Sleep Paralysis
Inhoud
Sleep Paralysis[bewerken]
Tijdens een Sleep Paralysis[bewerken]
Tijdens een Sleep Paralysis die zich tijdens/na de nachtrust kan voordoen, ben je korte tijd niet in staat je lichaam te bewegen en iets te zeggen. De persoon in kwestie ervaart altijd een totale verlamming en soms een druk op de borst en een zinnenprikkelende activiteit. Het fenomeen wordt ook wel (maar niet noodzakelijk) in verband gebracht met het voor- en nastadium van een uittreding. Je geest is dus klaarwakker, maar je lichaam lijkt niet te reageren. Het kan gepaard gaan aan onder andere het zien van intense beelden of het voelen van een (al dan niet dreigende) aanwezigheid in de kamer. Sleep Paralysis kan intense gevoelens van angst oproepen, maar het is niet aangetoond dat het werkelijk schadelijk is. Na enige minuten keert namelijk het reactievermogen van het lichaam weer terug.
Wat er mogelijk tegen helpt[bewerken]
Wat er mogelijk tegen helpt is het vermijden van stress, het voldoende bewegen en het bewaken van een regelmatige nachtrust. Op het moment zelf helpt het om kalm te blijven en te beseffen dat het reactievermogen van je lichaam vanzelf terugkeert. Probeer ondertussen je oogleden of je ledematen toch te bewegen. Ook kun je van te voren afspraken met je partner maken, dat als hij/zij merkt dat je er benauwd bij ligt, en onderdrukte geluiden maakt, hij/zij je aantikt om je uit de 'slaap ban' te halen. Ook kan je best vermijden op je rug te slapen.
Bijkomend effect[bewerken]
Besef wel dat de Sleep Paralysis een bijkomend effect van een zich aandienende uittreding of een terugkeer van een uittreding in je fysieke lichaam kan zijn. Misschien overbodig om nog eens te zeggen, maar uittredingen zijn de moeite waard om mee te maken en de klik met je stoffelijke lichaam komt vanzelf weer. Er is in dit geval sprake van een kleine overgangstijd van het astrale bewustzijn naar het stoffelijke bewustzijn en in deze tijd kan het zijn dat je lichaam even niet reageert.
OVERBODIG te zeggen dat zulke uittredingservaring een hallucinatie is, een fysiek verschijnsel dat niets te maken heeft met paranormale verschijnselen. Sleep Paralysis is misschien wel de grootste bron van spookverhalen, geloof in geesten en paranormale verschijnselen maar het is terug te voeren tot een fysiek en totaal ongevaarlijk gebeuren.
Sleep Paralysis en "The Old Hag"[bewerken]
Een vaak genoemd verschijnsel tijdens de Sleep Paralysis is het gewaarworden van een bedreigende entiteit. Gevoelde aanvallen van psychische entiteiten gebeuren meestal 's nachts, net voor het in slaap vallen of wakker worden. De overeenkomsten tussen de ervaringen bij verschillende personen wijzen op een werkelijk bestaand fenomeen.
De verlamming begint in dit geval meestal met een vreemd geluid. Gejank, geneurie, voetstappen een schreeuw. Het lichaam kan gaan rillen, de hartslag is versneld, er zijn problemen met de ademhaling, vaak worden vreemde lichtverschijnselen genoemd en er komt een gevoel van hevige angst opzetten. Die angst wordt meestal aangewakkerd door het gevoel dat er "iemand" aanwezig is.
Volgens de legenden en de huidige paranormale onderzoekers zijn deze entiteiten kwaadaardige, aardgebonden geesten en demonen die ons in onze slaap aanvallen. Denk daarbij aan de folklore van de "Old Hag" (oude heks) uit Newfondland in Canada. In Duitsland heet zij "Mare" (Germaans: nachtelijke kwelgeest).Of de incubus, demonische minaar. (Latijnse incubare = gaan liggen op).
Psychologen zoeken de verklaring voor deze ervaringen bij de verlamming tijdens de slaap zelf. Zoals we weten dromen we iedere nacht. Soms kunnen we onze dromen herinneren, soms niet. Onze geest is 's nachts heel actief, ons lichaam is volkomen ontspannen... of verlamd! Dit is ook noodzakelijk want stel je voor dat je bewegingen in je slaap zou maken die passen bij je dromen. De enige spieren die doorgaans actief zijn, zijn de spieren die de ogen en de ademhaling besturen. Soms gaat er wat mis met dit mechanisme volgens de psychologen.
Een mogelijke verklaring ligt in het feit dat de Sleep Paralysis de persoon in kwestie in zulke mate schrik aanjaagt, dat hij/zij door deze schrik en angst ontvankelijk is ('afgetuned' is) voor de lage/negatieve astrale dimensies en geesten in de kosmos. Wat zou kunnen helpen, is het besef dat de ervaring slechts tijdelijk is en voorbijgaat zodra het contact met het fysieke lichaam weer gemaakt is (zie ook boven).
