Vastenavond vieren in Leeuwarden
Dit spreekwoord is afkomstig uit dit topic in TTK.
Link naar forumpost
Oorsprong:[bewerken]
Dit spreekwoord duikt voor het eerst op in een artikel van de Leeuwarder Courant in 1893. De journalist beschrijft een traditie van enkele jaren die steeds grotere vormen aan is gaan nemen. Het begon in 1888, toen Hendrikus Nugtersoon, afkomstig uit Tilburg, de carnavalsperiode in Leeuwarden doorbracht. Hendrikus was namelijk niet echt gecharmeerd van carnaval en schaamde zich voor zijn dorpsgenoten. De uitbundigheid, het gezang en de grenzeloze alcoholconsumptie stonden hem niet aan.
Na twee dagen in Leeuwarden kreeg Hendrikus echter heimwee, maar hij wilde pertinent niet terug naar het zuiden totdat carnaval voorbij was. Toen op de laatste avond van carnaval, op Vastenavond dus, het besef tot hem doordrong dat hij weer naar huis kon, zette hij het op een zuipen in een aantal Leeuwardse kroegen.
Dit beviel hem zo goed, dat hij de jaren daarop opnieuw naar Leeuwarden trok in de carnavalsperiode. Elk jaar groeide zijn groep metgezellen, en in 1893 bestond de groep uit zo'n 25 personen. Toen Vastenavond kwam, was iedereen blij dat ze weer naar huis konden en de hele groep toog de stad in. Daar dronken ze, waren uitbundig en dronken alcohol alsof het water was. Een van de aanwezigen riep toen dat het net thuis was. Daarna heeft men Hendrikus en zijn aanhang niet meer in Leeuwarden gezien.
Sindsdien spreekt men van 'Vastenavond vieren in Leeuwarden' wanneer men wil uitdrukken dat iemand vlucht voor een bepaalde situatie, maar uiteindelijk alsnog in een vergelijkbare situatie terechtkomt.
Betekenis:[bewerken]
Vluchten voor een bepaalde situatie, maar uiteindelijk alsnog in een vergelijkbare situatie terechtkomen.
Voorbeeld:[bewerken]
De inbreker reed weg voor de politie, bang dat zij hem zouden pakken met de televisie in zijn kofferbak. Tien kilometer verderop vierde hij Vastenavond in Leeuwarden, toen hij staande werd gehouden voor het negeren van een rood licht.
