TTK-Wedstrijd/Februari2006gedichten
Inhoud
Wedstrijd inzendingen Gedichten, Februari 2006[bewerken]
De vierde TTK-wedstrijd, februari 2006. Het onderwerp was 'Verloren'. Dit zijn de inzendingen in de catagorie Gedichten. (Men kan rechtstreeks naar een gedichten door op de inhoudsopgave hier links te klikken.)
De inzendingen voor de catagorie Verhalen en Kunstinzendingen kan je vinden door op de link te klikken.
Klik hier om terug te gaan naar de grote TTK-wedstrijd pagina
Vliegende vis[bewerken]
Verloren
in een zee van wolken
vliegend over de regenboog
dacht ik: 'Zwom ik maar in een rivier,
zodat ik niet hier de lucht bevloog'
Neanderthaler[bewerken]
Ik wandelde onlangs
lukraak wat in het rond,
staarde naar de grond
en telde elke pas
Niet wetend wie ik was
of waar ik mij bevond.
Het maakte me niet uit
Ik liep passief vooruit
en dwaalde door het woud
met onbekend bezaaid
en zonder klatergoud
toch ongekend verfraaid
Vlak voor een helder meer
bleven mijn benen staan,
kon ik niet verder gaan
Mijn voeten stonden stil,
mijn lijf bewoog niet meer
buiten mijn eigen wil.
Ik blikte in het meer,
nu voor het eerst bevreesd
door wat aan mij verscheen
Ze keken mij strak aan;
twee ogen van een geest
Ik zag mezelf staan.
Maar na de eerste schrik
kon het mij wel bekoren
Ik zag dat ik bestond
en had mijzelf gevonden
zonder dat ik wist
dat ik mij was verloren.
"Globalisering"[bewerken]
De zon die zijn akkers verlicht is de enige die hem nog waardeert.
Toch werkt hij door,
stug,
vastberaden,
soms niet wetend waarvoor.
Zijn inspanningen zullen verloren gaan.
Er zit immers geen droog brood meer
in Hollands graan.
Voor altijd kwijt[bewerken]
Je liet me vallen in alle commotie
Alleen, eenzaam en heel erg bang
Bleef ik achter in de volle trein
Smachtend wachtend op promotie
Kwam mijn redding van de ondergang
Toch bleek deze hoop niet waar te zijn
Besef, ik zal nooit meer van je horen
Het heeft mij snijdend zeer bezeerd
De waarheid is zo hard en scherp
Voor altijd voel ik me net zo verloren
Als voor ik werd gepromoveerd
Van verloren tot gevonden voorwerp
Het laatste afscheid[bewerken]
Vochtige ogen
Een gesloten kist
Hoop vervlogen
Hoofd vol met mist
Oneerlijke strijd
De ziekte gewonnen
Eind van jouw tijd
Eeuwigheid ontgonnen
Alle hoop vervlogen
Nooit meer je lach
Ooit stralende ogen
Nu toe, nacht en dag
Een hart vol pijn
Geluk laten verstoren
Nooit meer samen zijn
Onze dromen verloren
Verloren gevecht[bewerken]
Je vele gebreken
Zijn messensteken
Die zich wreken
Toen zij keken
Terwijl zij staren
Lieten we varen
Iets wat wij waren
Om klus te klaren
Vuisten tegen koppen
Bloed loopt in je doppen
Vechten tot we stoppen
Niets lijkt meer te kloppen
Geen klap meer kunnen vuren
Door spieren die verzuren
Tergend lang gaat dit duren
Seconden lijken uren
