Op levende sloffen lopen
Dit spreekwoord is afkomstig uit dit topic in TTK.
Link naar forumpost
Oorsprong:[bewerken]
In de negentiende eeuw ontstond een hype rondom lekker ruiken. Getuige ook de vele parfummakers die de kop op staken. Maar waar de bourgeoisie zich de heerlijke geuren kon veroorloven, bleef de arbeidersklasse gehuld in stank. Omdat veel arbeidersvrouwen dag in dag uit op hun benen stonden, hadden ze nogal vaak last van zweetvoeten. Wanneer ze iets feestelijks te vieren hadden, kon je soms al van verre ruiken dat ze eraan kwamen. En als de hele familie bijvoorbeeld aan een kerstmaal zat, dan was de zweetvoetengeur vaak niet van de lucht.
Omdat parfums onbetaalbaar waren, was er een jonge vrouw, Agnes Roma, die een goedkope oplossing bedacht. Ze legde een tuin aan met geurende bloemen, zoals rozen en margrieten, maar wist ook de hand te leggen op een lavendelplant. Als er dan een speciale gelegenheid was, waar je echt niet met stinkvoeten moest verschijnen, dan vlechtte ze sloffen van de bloemen. De bloemengeur verhulde in ieder geval enkele uren de nare luchtjes, en het zag er ook nog eens vrolijk uit. 'Levend' moet je hier dus vooral zien in de wat oudere betekenis van 'bloeiend'.
Betekenis:[bewerken]
Iets onwelriekends verbloemen.
Voorbeeld:[bewerken]
In de zomermaanden loopt Alfred op levende sloffen, maar toch zie je de vochtplekken in zijn overhemd.
