Geschoren tuinkabouters vangen geen wind

Dit spreekwoord is afkomstig uit dit topic in TTK.
Link naar forumpost

Oorsprong:

Kabouters hebben waarlijk bestaan, in het zuiden van Nederland. De achtergrond is niet fraai.

Tussen Kessel en Helden liggen de gehuchten Donk, Onder en Het Eindt. Het Eindt werd omzoomd door eindeloze bossen waar niemand een voet durfde te zetten. De bossen waren het terrein van de heidenen en de wolven. In de buurt van Helden werden in 1829 nog drie kinderen door wolven verscheurd. Het Eindt was niet meer of minder dan het einde van de wereld. Er woonden door de eeuwen heen hooguit tien tot twintig gezinnen in armetierige lemen boerderijtjes, omgeven door een verschansing. Zelden kwamen de mensen uit hun verschansing. Ze trouwden binnen het eigen gehucht, vaak met neven en nichten, soms zelfs met eigen broers en zusters. De invloed van de katholieke kerk was in dit afgelegen gebied gering. De meeste dorpen hadden voor 1900 zelfs geen kerk. De inteelt had de geboorte van veel kinderen die leden aan het syndroom van Down tot gevolg, vele malen meer dan in de dorpen en steden.

Omdat ook een mongoloïde kind kon werken in deze door armoede en honger geteisterde gehuchten, werden ze zo lang mogelijk thuis gehouden. Als ze groter werden en onhandelbaar, werden ze alsnog verstoten en naar de kobolds of de kabouters, zoals ze in de volksmond werden genoemd, in het bos gebracht. Maar ze bleven wel werken in de boerderijen, meestal ’s nachts. In de door Van Reen opgetekende verhalen is een steeds terugkerend thema de boer die vraagt: “Waar kom je vandaan?” Waarop de kabouter antwoordt: “Weet je dan niet dat ik in hetzelfde bed geboren ben als jij?” (Bron)

Zoals bekend hebben mannen met het syndroom van Down weinig tot geen baardgroei. De echte kabouters hadden dan ook vaak een glad gezicht, in tegenstelling tot de sprookjesachtige kabouters die later werkelijkheid werden in de vorm van tuinkabouters.

In de inteeltgebieden in het zuiden ging de beschaving gepaard met het verdwijnen van het kleine volkje. Het krijgen van een mongooltje werd een schande, maar de invloed van de RK kerk op geboortebeperking en abortus stelde de gemankeerde genenpoel van de bewoners danig op de proef. Een van de gevolgen was dat engeltjesmaken in die contreien met de mantel der liefde bedekt werd. De bijbehorende oorzaak verdween in de loop der tijd, en de echte kabouter werd een tuinkabouter, de uitdrukking bewaart de herinnering aan de oorspronkelijke kabouter, als een excuus voor een welbegrepen keuze.

Betekenis:

Eufemisme voor abortus

Voorbeeld:

Geschoren tuinkabouters vangen geen wind, zei men in het dorp toen de jonge vrouw zich een paar weken ziek meldde. Men had er begrip voor dat ze geen kind wou dragen na wat haar was overkomen.