Wereldreis Kamigot Thailand
Inhoud
Inleiding[bewerken]
Betreft reis vanaf 28 mei 2004.
Thailand[bewerken]
Geen slurf maar een trap werd aan het vliegtuig gezet toen we aankwamen in Bangkok. Op het moment dat ik die trap afliep dacht ik dat de piloot een domme fout had gemaakt en de motor aan had laten staan zo warm was het. Het bleek de normale temperatuur te zijn Bangkok. Wat een verschrikkelijke hitte !!
Na het oppikken van m'n rugzak stapte ik vol goede moed op het eerste beste money changer af om erachter te komen dat ze van mijn 5000 nepalese rupees (toch zo'n 50 euro) niet gediend waren. Ook alle andere money changers hadden geen behoefte aan nepalese rupees (die ik tot op de dag van vandaag nog heb).
Samen met mijn nieuwe israelische kameraad Matan zetten we in de aircon bus aan richting Khao san road; het backpackers walhalla van Thailand. Na wat gevogel komen we terecht in Peachy guest house waar we voor 120 Baht een aircon room hebben. Na het ditchen van de bagage besluiten we om de buurt maar eens te gaan verkennen. Khao san road is een mix van restaurants, bars, disco's, straatverkopers, prostituees en tuk tuk chauffeurs, maar eerlijk is eerlijk het is er altijd feest
Vanwege mijn salade maagproblemen ben ik al na 1 Heineken import zo zat als een pin. Ik heb veelvuldig wat sprintjes moeten trekken naar het toilet in Gulliver's tavern. In die tenten maak je ook gelijk kennis met hordes Thaise meisjes, die een allemaal 1 of meer westerse vriendjes willen. Het leuke is dat zelfs al begin je een verhaal over diverse soorten stopverf of over de haardracht van Jan Peter Balkenende, ze blijven altijd naar je lachen . Je kunt ze geen hoeren noemen. Ze willen gewoon met je rondhangen en dat jij hun drankjes etc. betaald. Misschien een soort verdekte prostitutie dan.
Onderweg terug naar ons hotel worden we gelijk aangerand door een stel omgebouwde dames. Mijn roommate heeft echter dankzij de grote hoeveelheid alcohol die hij genuttigd heeft ook een oogafwijking gekregen en staat met 1 van de "dames" te zoenen. Ik trok hem los van de stevige greep... De volgende morgen wist hij natuurlijk niks meer.
Na wat getob over wat te doen in Thailand wist Matan me te overtuigen om naar Ko Chang te gaan. Ko Chang is het op 1 na grootste eiland in Thailand (na Phuket) en nog niet zo verziekt door het toerisme (zo werd mij verteld). Zo gezegd zo gedigiedaan kochten we 2 buskaartjes naar Ko chang waar Matan zelf eerder een ticket had gekocht naar Tokio. Matan ging de 10de naar Tokio om daar voor een israeli sieraden etc. te gaan verkopen op festivals, iets wat veel israeli's doen om geld bij elkaar te sprokkelen om Japan te verkennen.
Omdat ik geen zin had om weer met diezelfde zware rugzak rond te lopen kocht ik een nieuwe rugzak + wat t-shirts en korte broeken om de komende tijd mee vooruit te kunnen in thailand. M'n zware pack dumpte ik bij The traveller's connection.
Omdat mijn maagklachten nagenoeg verdwenen waren besloten we om die avond om maar eens flink de beest uit te gaan hangen op Khao san road. In The irish pub speelde een prima rockband (covers van guns 'n roses, linkin park, ugly kid joe, blink 182 etc.). Gelukkig rook ik niet meer want in Thailand is het sinds kort verboden om in ruimtes met airco te roken (niet dat iedereen zich daar aan houdt) en de meeste leuke tenten hebben airco. Om 5 uur (alles is normaal dicht om 2 uur, maar sommige tenten schenken wat langer) kwamen we redelijk beschonken terug in ons hotel en om 8 uur zou onze bus vertrekken richting Ko Chang.
Ik had natuurlijk weer de beste plaats in de minibus. Met m'n achterste op een of andere metalen pin de airco recht op m'n noten blazend 7 uur lang uitkaterend in een bus hangen. Onderweg werden we getrakteerd op een goede portie thaise smartlappen
Na een boottocht van 1 uur waren we dan eindelijk op Ko chang. Ko chang is ongeveer 50km2 en heeft pas sinds 2001 een volledig geasfalteerde weg rondom het eiland. Het is voornamelijk begroeid met regenwoud. Een ander eilandje in de buurt draagt de nogal opwindende nam Ko kut . De grootste plaats op Ko Chang is White sands beach. Dat zou onze stek worden voor de komende tijd. Volgens de lonely planet zou er geen enkele ATM aanwezig zijn op het eiland, maar het stond er werkelijk vol mee.
Als er 1 volk berucht is voor onderhandelen en zo goedkoop mogelijk proberen te reizen dan zijn het wel de israeliers. Frustrerend was het dan ook voor Matan om steeds te horen te krijgen dat er niets te onderhandelen viel over de bungalowprijzen en dat de prijzen gewoon vast waren. Samen met David (een aussie) en Neil (een kiwi) kwamen we terecht bij Tantawan bungalows. Schone bungalows aan het strand met een goed restaurant/bar en een live band.
Na wederom een avondje zuipen en kletsen besloten we op dag om een zooi scooters te huren. De scooters in Thailand zijn niet te vergelijken met die in Nederland. Een honda automaat gaat hier al snel 110 kmph. zonnebrilletje op tegen de vliegen en gassen maar . In de eerste de beste bocht gaat Matan op z'n plaat. Na 20 meter doorglijden komt hij tegen een boom tot stilstand. Hij geeft de schuld maar aan het materiaal (David zag hoe hij alleen de frontbrake gebruikte in de scherpe bocht) en ging gelijk terug naar de scooterverhuur om het duivelse apparaat terug te brengen.
Samen met David ben ik toen maar doorgereden naar een waterval waar we nog even wat gevaarlijke stunts hebben uitgehaald De thais zijn overigens wel consequent in het afzetten van buitenlanders. De buitenlanders mochten 200 baht betalen en de thais 20 baht (stond in het thais bij entree bij de waterval maar welke buitenlander kan dat lezen ?).
Eenmaal terug bij Tantawan mocht het klagen van Matan aanhoren die 500 Baht moest betalen voor de schade aan de kap van de scooter. Later zou echter blijken dat de scooter van iemand anders was die tegen mij kwam klagen dat hij nog meer geld wilde. Oppassen met scooters huren, want ze zijn niet verzekerd !.
Ondanks het wat mindere weer was het prima relaxen op Ko Chang. Vooral de Thaise massage is een aanrader. 1 uur lang lijkt het alsof die kleine vrouwtjes je spieren uit elkaar trekken en helemaal zonder pijn is het niet, maar uiteindelijk werkt het heel ontspannend.
Inmiddels had ik besloten om niet verder te gaan kijken in Thailand, maar om een trip te maken naar Cambodja, Vietnam en Laos. Het weer in Thailand was gewoon te slecht om er optimaal van te kunnen genieten.
En toen ging het mis... Het was Full moon party bij de KC bar. Dat mochten we natuurlijk niet missen. De biertjes, baco's en punch gingen er goed in en ik kwam in gesprek met wat engelsen die dezelfde plannen hadden als ik. Het verbond was snel gesloten en ik zou met hun mee gaan. Matan was al vroeg naar huis gegaan en om een uur of 2 vond ik het ook wel weer welletjes. Ik voelde me eigenlijk niet al te best.
De volgende morgen (middag) vertelde Matan me dat ik de hele nacht had liggen praten in het Nederlands, engels en duits (!!). Ik leek volgens hem een gespleten persoon met allemaal verschillende stemmen . Gedurende de dag werd ik eigenlijk alleen maar zieker. De volgende dag ging Matan terug naar Bangkok vanwege zijn vlucht naar Tokio. Na hem uitgezwaaid te hebben dook ik weer terug in bed.
Ik heb eigenlijk 1 week lang alleen maar ziek in bed gelegen, soms wat gegeten en wat gelezen, maar vooral geslapen. Gelukkig werd er goed voor me gezorgd door Katherine (een engels meisje die in de bar werkte) en Joachim en Tina (een deens stel). In het restaurant/bar hoefde je in ieder geval niet vervelen. De geweldige band ging zich te buiten aan gigantische hoeveelheden whiskey/soda (vanaf 9 uur 's ochtends) en begonnen met de dag slechter te spelen gelukkig kon je als gast zelf ook de instrumenten bespelen.
Vooral grappig was het verhaal van Sean een ier die samen met z'n zusjes op vakantie was. Na een paar uur drinken was hij zo zat dat hij met een nog al vlezig canadees meisje haar bungalow (nummer 15) in dook. Even later liep een amerikaan de bar binnen die vroeg of er nog een biertje te halen viel. Waarop de nog aanwezige gasten hem erop wezen dat er in bungalow 15 nog wel een koud kratje stond. Vervolgens gingen Sean en de amerikaan op de vuist. Sean won en de amerikaan vluchtte. Later die nacht is de amerikaan terug gekeerd om "wraak" te nemen en heeft over alle tafels van het restaurant heen staan pissen.
Alhoewel ik me nog lang geen 100% voelde moest er wat gebeuren. Ik had geen zin meer om in Thailand te blijven en nam de boot terug naar het vasteland. Op de boot kwam ik een nederlander tegen die al 3 jaar in Thailand woonde. Hij boodt me aan om me af te zetten in Trat, Trat is een handelsdorp vlakbij de grens met Cambodja.. Erg aardig van em want het was vanaf de boot toch 25KM naar Trat. Uit dank heb ik em getrakteerd op een goede bak noodles op de markt in Trat.
De volgende morgen nam ik de bus naar Cambodja. Op naar de 3de bestemming op mijn reis...
tot zover Thailand, maar ik kom terug !
Zie ook[bewerken]
- Wereldreis Kamigot
- Wereldreis Kamigot Nepal (voorgaande)
- Wereldreis Kamigot Cambodja, Vietnam & Laos (volgende)
