Het Solse Gat
Mysterieuze kuil op de Veluwe met opmerkelijke aantrekkingskracht op Fok!kers, zie ook Solse Gat , vooral bekend op Truth-forum.
Het Solse Gat
About
Het Solse Gat, een drukkende plaats midden in het bos. Na een lange wandeling wijken de bomen plots van hun plaats. Een diepe kuil ontvouwt zich voor het oog. Wie je ook bent, waar je ook vandaan komt. Zo gauw je kijkt, weet je dat deze plaats IS. De vogels worden niet stiller, de bomen ruisen nog steeds, maar er is een element toegevoegd. Het zesde zintuig, het gevoel, wordt zich opeens gewaar dat zij leeft. Ze communiceert met een plek die door de duizenden legenden misschien zijn eigen oorsprong niet meer kent. Maar meer waarschijnlijk lacht zij, om al die mensen, die verbaasd in een gapend gat kijken, waar de aarde opgeslokt is, en een klein plasje achter heeft gelaten. Voor hen die zich willen verbergen... of misschien voor hen die een gemakkelijke weg naar boven zoeken...
De offici�le legende
Midden op de Veluwe - in het bos tussen Putten, Garderen en Drie - ligt het Solse gat, een grote kuil tussen de heuvels. Daar stond eens een machtig klooster met veel torens. Het werd omgeven door een gracht en een brede, statige laan leidde naar de poort. Maar het was een boos klooster; de overste en alle monniken hadden hun ziel aan de duivel verkocht. Ze leidden een leven van overdaad en weelde. Midden in de nacht werd de zwarte mis gelezen waar alle heksen en spoken uit de omgeving aan deelnamen. Men dronk wijn uit emmers en de hele nacht werden er overvloedige maaltijden opgediend. De duivel zorgde ervoor dat de voorraad nooit opraakte en hij mengde zelf de wijn. Er werd gedanst, gezongen en gevloekt tot in de vroege morgen. Velen hadden 's nachts binnen het klooster vreemde en angstaanjagende geluiden gehoord en iedereen wist dat de hele nacht de vensters van alle zalen hel verlicht waren. Dat heeft geduurd, tot in een stormachtige Kerstnacht, nu al eeuwen geleden. De dorpelingen bleven tijdens die storm angstig in hun huizen en hoorden midden in de nacht plotseling ��n hevige donderslag. De volgende ochtend kwam een jongetje het dorp binnenrennen en vertelde dat het klooster in het bos geheel was verdwenen en er op die plaats een ijzingwekkend diepe kuil ontstaan was. De bomen er omheen lagen ontworteld ter aarde. Alle bewoners wilden het wonder zien. Men vond nog een met klinkertjes geplaveid straatje en de brede, statige laan; dat was alles wat van het klooster restte.
De aarde had zich geopend en zich weer gesloten.
Sinds die tijd komt er om middernacht uit de diepte van het Solse gat een vreemd geluid. De klokken van het verzonken klooster beginnen onregelmatig en schor te luiden, alsof ze allen gebarsten zijn; eerst zacht, maar steeds harder en angstiger. Dan komen uit het duister van de brede laan de geesten van de monniken. Al klagend wandelen ze in een lange sombere rij: langzaam en gebogen gaan ze rondom het gat, waaruit een blauwe gloed opstijgt. Dan zweven ze allen rusteloos uiteen, om opnieuw uit de schaduw van de laan in een lange rij langzaam naar voren te treden. Dit gaat door tot aan het daglicht, dan vluchten ze plotseling jammerend weg in het diepste duister van de sombere kuil.
Zodra de zon schijnt, is het alsof er niets is voorgevallen.
Alles is er rustig en men zou er haast aan twijfelen, dat even tevoren de schimmen verdwenen zijn in het water midden in de kuil van het Solse gat...
Andere overleveringen
Het Solse gat dankt zijn naam aan de Germaanse Zonnegod Sol, die vereerd werd door de Germaanse bevolking die op dat moment in de omgeving van het gat leefden. In het Solse Gat offerden zij fruit. Drie, de plaats van een tempel niet veel verderop dankt zijn naam aan de Germaanse bosgod Thri.
Rond het begin van de zeventiende eeuw werden de bosbeheerders malenaars genoemd. De malenaars van de bossen rond het Solse gat hadden eigen jurisdictie over de bossen. Een tijd lang zijn de jaarlijkse vergaderingen bij het gat gehouden. Dan kon men het gekreun horen van de schuldig bevonden illegale kappers wier handen of vingers op overeenkomstige wijze werden verwijderd.
Het Ware Verhaal?
Het Solse Gat is een plek waar een laagte is in een heuvel. Op zich geen bijzondere plaats zou je zeggen, maar zo onverwacht in het landschap, er is hier toch iets. Het Solse Gat wordt overigens zelfs op ANWB-paddenstoelen aangegeven. Om deze bijzondere plek te vinden kun je vanuit Ermelo naar Drie rijden en te Drie de ANWB-paddenstoelen volgen. Het Solse Gat ligt ten zuidwesten van Drie. Drie is te vinden tussen Ermelo, Putten en Garderen. Op het plattegrondje is boven ongeveer het zuidwesten. Op het plattegrondje staan met enkele rondjes bomen aangegeven die in het Solse Gat staan of markant zijn. Een rondje met uitsteeksels is een boom met paddenstoelen op de stam. Tussen twee bomen loopt er een leylijn door die het hele Solse Gat doorkruist, maar niet in het midden. Er zijn drie leycentra te vinden in het Solse gat. Deze staan aangegeven met een bolletje op de lijn. Het Solse Gat bestaat uit drie delen, twee watertjes, en een droog derde deel dat veelal vergeten wordt, maar dat is niet voor niets, daar vraagt dit deel ook om. Dit droge deel heeft een leycentrum van vijf leylijnen, het middenstuk heeft negen/twaalf leylijnen door het leycentrum en het zuidelijke watertje herbergt een leycentrum van zes leylijnen.
Het Solse Gat is een erg energierijke plek en de bomen hebben ook veel energie door deze bijzondere plaats. De plek straalt een wijde afstand uit. Het oorspronkelijke beginpunt van deze plek was een heidens heiligdom. Hier heeft vrij dikke boom gestaan ongeveer op het middelste leycentrum. Deze boom stond hier een ruime tijd voor het jaar nul in een bos-kreupehoutomgeving. De mensen die hier kwamen herkenden deze boom als een heiligdom, op gevoel wisten ze dat dit een heilige plek was. Op deze plek legden ze dingen neer: fruit.
Rond het jaar nul kwamen hier magi�rs in diep geheim bijeen om te spelen met de elementen. De elementen aarde en vuur. Omdat ze de elementen niet in balans hadden, ze wisten maar de helft van het verhaal, ging de aarde splijten en kwam hier langzaam aan een laagte.
In de zesde, zevende en achtste eeuw was er hier een klooster. Hier heeft men een klooster gebouwd omdat men wist dat dit een heilige plek was. In die tijd was het hier dicht bebost. De legende verhaalt dat het klooster verzonken is, maar dat is maar ten dele waar. Het klooster is voor een groot deel afgebroken, en slechts een klein deel van het klooster, zo ongeveer de fundering is verzonken. Er is meer afgebroken dan verzonken. Het klooster stond al lager dan van oorsprong. De bewoners van het klooster hebben de energie versterkt van de in onbalans zijnde elementen. Daarna is het alleen maar verder gaan verzakken. Na de tijd van het klooster zijn er hier ook nog magi�rs geweest op deze plek.
Deze plek heeft ook gediend als een vergaderplaats voor de inwoners van een verloren dorp Drie dat veel groter is geweest. De mensen na deze tijd vonden/vinden dit een bijzondere plek en bleven/blijven hier komen. Nu is het tevens een plek van natuurwezens.
(met dank aan Lynx666)
