Als kiezels voor een landloper

Dit spreekwoord is afkomstig uit dit topic in TTK.
Link naar forumpost

Oorsprong:

Eigenlijk is dit een heel triest verhaal. Omstreeks 1750 zag een landloper de koets van Baron van Laayenligten tot Neppering in volle vaart voorbij komen. Door een enorm gat in de weg raakte de koets uit koers, en belandde op zijn kant in de naastgelegen rivier. De landloper bedacht zich geen moment, goiide zijn schamele bezittingen aan d ekant en sprong in de ijskoude rivier om de Baron en zijn gevolg te redden van een wisse verdrinkingsdood.

Toen iedereen op de kant was, en de landloper druipend en bibberend stond te wachten op wat komen ging, haalde de Baron een klein fluwelen zakje tevoorschijn. Hij liet de landloper een klein diamntje zien en sprak: "mijn danckbaarheid is soo groot, dat ik u mijn kostbaarschte juwelen schenk, maar kijk pas wat uwen nieuwe schat is als wij niet meer in zicht zijn"

Het gevolg stapte in de volgkoets en verdween al snel uit zicht. De landloper droomde inmiddels van zjin nieuw verworven rijkdom en zag zichzelf al warm in een mooi huis wonen en een rustig en comfortabel leven leiden. Maar zoals hem opgedragen was wist hij zijn nieuwsgierigheid te bedwingen en wachtte nog steeds bibberend en druipend op een boomstam langs de weg. Toen hij na een half uur het zakje openmaakte, zag hij zijn buit... een paar glimmende stukjes glas en een handjevol kiezelstenen.

De arme drommel was bedrogen. Verbitterd en berooid trok de landloper verder naar de volgende hoeve in de hoop iets eetbaars te krijgen. Hij liep een fikse longontsteking op die hij maar ternauwernood overleefde.

Betekenis:

Het betekent eigenlijk zoiets als stank voor dank of ondank is 's werelds loon.

Voorbeeld:

Hans bracht de op straat gevonden beurs met een flink bedrag erin terug naar de rechtmatige eigenaar. Als dank kreeg hij een chocolade reep, maar dat was als kiezels voor de landloper.