Luid zwijgend een liedje zingen
Dit spreekwoord is afkomstig uit dit topic in TTK.
Link naar forumpost
Oorsprong:
talië, middeleeuwen.
In silenzio rumoroso, cantare una canzone.
Iemand die in zichzelf een lied zingt, geen geluid voortbrengt, maar wel zijn mimiek aanpast (mee laat bewegen) met het lied. Italiaanse minstrelen maakten veel gebruik van deze techniek om vrouwen aan het hof woordeloos 'het hof' te maken tijdens de pauzes van hun opvoering. Volgens de overlevering was een minstreel met de naam Allessandro Amoroso [1562 - 1604] hier zo bedreven in dat hij bijna niet meer aan echt zingen toekwam en werd hij het voorbeeld van de spreekwoordelijke Italiaanse minnaar zoals we ons die heden ten dage nog voorstellen.
Het spreekwoord is in de jaren zestig van de vorige eeuw meegekomen met de eerste lichting Italiaanse gastarbeiders en door hen vertaald en wordt in Nederland her en der abusievelijk gebruikt om iemand te omschrijven die in stilte vrouwen bewondert, terwijl het juist om de non-verbale expressie draait.
Het spreekwoord heeft raakvlakken met het aloude, 'Stille wateren hebben diep gronden'.
Betekenis:
Het kenbaar maken van interesse in een vrouw door alleen de gezichtsuitdrukking te laten spreken.
Voorbeeld:
Hij bewonderde haar tijdens het concert in stilte, maar knipoogde en lipsynchte mee met elke liedje waarvan hij het idee had dat zij het ook mooi vond en als zij hem aankeek trok hij zijn wenkbrauwen op en lachte, luid zwijgend zong hij voor haar een liedje.
Bijzonderheid:
De Italiaanse zanger Amadeo Minghi heeft een lied 'Cantare D'amore' geschreven waarin deze thematiek ook voorkomt, dit is in Italië een klassieker die ook is vertolkt door een zangeres met de naam Alessandra Amoroso. .
