Hebreeuws

Hebreeuws is een taal die zijn wortels heeft in de oudheid. Het is de taal van de [[Isra�lieten]] en hun afstammelingen, de Joden. Het Hebreeuws behoort tot de Semitische taalgroep waarin ook bijvoorbeeld het Arabisch thuishoort. Het bijzondere aan het Hebreeuws is dat men van rechts naar links leest en van achteren naar voren, dat wil zeggen men begint een boek achterin. Ook hanteert het Hebreeuws eigen, unieke tekens die enigszins op het Arabisch lijken. Het Hebreeuws maakt geen onderscheid tussen hoofd- en kleine letters. In totaal kent het 22 medeklinkers die elk ook een cijfer aanduiden. Klinkers kent het Hebreeuws niet, die worden vervangen door klanktekens.

Het Oude Testament is bijna geheel in het Hebreeuws geschreven.

Nadat de Joden in de eerste en tweede eeuw grotendeels uit hun land ([[Isra�l]]) waren verjaagd bleef het gebruik van het Hebreeuws hoofdzakelijk beperkt tot de voorlezing uit de Tenach.

Bij de opkomst van het zionisme eind 19e begin 20e eeuw heeft men weer teruggegreepen op het Hebreeuws om deze als nationale taal te laten fungeren in de nieuwe staat Isra�l. In dat verband spreekt men in plaats van Hebreeuws ook wel over Ivriet waarmee het hetzelfde wordt bedoeld. De grote man hierachter was de uit Litouwen afkomstige Joodse taalgeleerde Eli�zer ben-Yehuda die in 1881 naar het toenmalige Palestina emigreerde en het Hebreeuws nieuw leven in blies. Het gevolg van dit alles was onder meer dat in 1924 de Hebreeuwse Universiteit werd opgericht en dat in 1966 een (nieuw) Hebreeuws gebruikende schrijver de Nobelprijs voor de literatuur ontving.

Links

• Joods Historisch Museum[[categorie:Isra�l]]