Wereldreis Kamigot Thailand (terugkeer)

Terugkeer naar Thailand part 1

Ik besloot in te gaan op Stevens aanbod en mee te liften naar Udon Thani, een plaats op ongeveer 100KM van de grens met Laos. Steven was maar 1 uur in Laos geweest om een visa re-un te doen. Buitenlanders zonder baan die langere tijd in thailand willen blijven moeten om de 30 dagen het land uit. De meesten gaan naar Birma omdat je daar gratis heen en weer kan. Voor Laos moet je 15$ betalen, aangezien Steven een beetje ver van Birma woont gaat hij om de 30 dagen naar Laos, neemt een tray beerlao mee en rijdt dan weer naar huis.

Steven vertelt dat het handiger is om naar Khong kaen te gaan, omdat er daar meer bussen richting Bangkok en Chiang mai rijden. Mijn plan was om zo snel mogelijk naar Chiang mai te reizen dus ik besloot de overige 80KM mee te rijden. De thaise vriendin heeft de hele rit liggen slapen op de achterbank van de pick-up. Ze was volgens Steven een beetje lui en hij probeerde haar aan het werk te krijgen als kapster.

Eenmaal aangekomen in Khong Kaen heb ik Steven getrakteerd op een drankje als dank voor de lift. Bij Eric's bar nog even met de eigenaar zitten kletsen (die niet Eric heette) en hij wees me de weg naar enkele goedkope hotels. Khong kaen is dan wel de 4de stad van Thailand, maar staat niet echt te boek als een backpackers oord. Er waren dan ook weinig goedkope kamers. Na het dumpen van mijn bagage ben ik gelijk op zoek gegaan naar het busstation, via een vriendelijke tourist info medewerker kwam ik erachter dat het busstation verplaatst was.

In Khong kaen spreekt bijna geen mens engels, daardoor heb ik er 1 uur over gedaan om erachter te komen dat de eerstvolgende beschikbare plaatsen op de AC bus pas op de 19de waren en het was de 16de. Ik zou dan 3 dagen vastzitten in een stad waar buiten het dinosaurus museum helemaal niets te doen is. Daar had ik natuurlijk niet zoveel zin in. Ik besloot dan ook om een gok te wagen en de volgende morgen vroeg naar het normale busstation te lopen en een normale bus te pakken naar Sukhothai een plaats ongeveer 300KM ten zuiden van Chiang mai. Tot mijn verbazing vertrokken er van het normale busstation ook AC bussen en nog goedkoper ook.

Kleine Boeddhist

Na een uur of 5 rijden waren we in Sukhothai. Om een of andere reden stond de plaats me niet echt aan (deed me teveel denken aan Khong kaen) en ik kocht een ticket erbij om direct door te reizen naar Chiang mai. Onderweg werd de bus nog even volgeladen met soldaten die allemaal erg geinteresseerd waren in de muziek van deze Farang . Helaas konden ook deze mannen geen zinnig woord engels praten dus van echt goed gesprek was geen sprake. Of moest ik zelf maar eens aan mijn thais gaan werken .

Om 21:30 kwam ik aan in Chiang ma na 13 uur bussen. Ik had een goedkoop hotel op het oog vlakbij het centrum van Chiang mai. Een tuk tuk bracht me voor 50 baht naar het guesthouse. Tot mijn grote schrik waren de prijzen verdrievoudigd. i.p.v. 150 baht was de kamer 450 baht geworden. En de LP is toch echt niet zo oud. Prijzen gaan rap omhoog in Thailand. Om de hoek nabij de hoofdpoort van oud Chiang mai vond ik een prima guesthouse voor 150 Baht per nacht. Daret's guesthouse zou mijn uitvalsbasis worden voor mijn verblijf in Chiang mai.

Draakjes

Veel mensen vinden Chiang mai de mooiste en meest relaxte plaats in Thailand. Het is qua grootte de 2de stad van Thailand, maar is met zo'n 200.000 inwoners een dorp in vergelijking met Bangkok. De bergachtige omgeving voorkomt dat de stad in alle richtingen explosief groeit. In de omgeving is erg veel te zien en te doen: er zijn lahu hilltribes die je kan bezoeken, je kan elephant trekken, wildwater raften, bamboeraften, bungee jumpen en je kan trips maken naar Pai of Chiang rai.

Na 1 nachtje rust trakteer ik mezelf de volgende morgen op een thaise oliemassage. Dit kan ik niet echt aanbevelen. Het meisje nam me zo hard onder handen dat ik een week later nog onder de blauwe plekken zat . Ik dumpte m'n was bij de laundryservice en besloot de oude stad te gaan verkennen en op zoek te gaan naar een goede trekking. Bij een kleine tour agency huurde ik een mountainbike en regelde ik een 3 daagse trekking waarbij ik 2 dagen zou slapen in Lahu dorpjes, olifant zou gaan rijden, zwemmen bij een waterval, wildwater raften en bamboeraften.

Kami bij de geluksboeddha

De fiets is een prima manier om de oude stad te verkennen; snel, goedkoop en goed voor de conditie . Oud Chiang mai staat zo vol met Wat's en tempels dat het onmogelijk is om ze allemaal in 1 dag te bezoeken. Gelukkig zit het weer die dag mee (het is regenseizoen in Thailand) en kan ik met wat zonlicht prima foto's maken. Bij 1 van de tempels kun je een emmer met water aan een lier omhoog trekken en daarna het water over een boeddhabeeld sprenkelen voor goed geluk. Onder luid gekrijs van een toekijkende japanse menigte vloog het water aan de andere kant over de boeddha heen, omdat ik de emmer veel te snel omhoog trok. Na een rondrit van een paar uur pik ik een filmpje (I Robot , prima film ) bij 1 van de bioscopen in het winkelcentrum.

Bij m'n terugrit was de binnenstad volgebouwd met marktkraampjes. Het was de zondagsmarkt in oud Chiang mai. Er wordt een deel van de binnestad afgesloten en er wordt in talloze kraampjes van alles aangeboden van massages en voedsel tot sieraden tattoeages. voor m'n guesthouse stond een podium met daarop een prima spelende vrouwenrockband.

op de markt

Buiten dat Daret's guesthouse goedkoop en schoon is heeft het ook een prima restaurant wat erg populair is bij de backpackers. Met mijn pas aangeschafte boek "black holes and baby universes by Stephen Hawkins" schuif ik aan tafel om mijn zoveelste banana shake te gaan bestellen. Na het verwerken van de zware materie van het boek heb ik even het idee dat ik mensen alleen kan als wiskundige vergelijkingen of samengeplakte legosteentjes (maar dan heel klein ). Naast me schuift een lange jongen aan die met een nederlands/engels accent vraagt of er nog wat te wildwater raften valt.

Na maandenang reizen kun je de meeste accenten er wel uithalen. Fransen, duitsers, nederlanders, engelsen, ieren zijn allemaal vrij eenvoudig te herkennen. In vietnam had ik nog een weddenschap gehad met een vent in mijn tourgroep dat ik de meeste nationaliteiten op uiterlijk er wel uit kon halen. Na 15 mensen lastig gevallen te hebben en er geen 1 van goed geraden te hebben waren de kosten van het kopje koffie voor mij.

Ik stond op en stond op het punt om weg te lopen toen de jongen "what's the time" vroeg. "Nine thirty" antwoorde ik en daarop de vraag waar hij vandaan kwam. Ik zat er niet ver naast met het nederlands accent want hij kwam uit Belgie en wel vlakbij de grens met Nederland. Nico was de naam, systeembeheerder op een school als beroep. Hij was 1 maandje in Thailand op vakantie en enkele weken daarvan alleen later zou hij een vriend met vriendin gaan opzoeken in Bangkok en samen verder reizen naar 1 van de eilanden in het zuiden. Na wat computergezwets wat ik als ex-computerexpert natuurlijk weer niet kon laten besloten we samen een pintje te gaan pakken.

Samen met Nico scheurde ik het nachtleven van Chiang mai in.

Wordt vervolgd...

Terugkeer naar Thailand deel 2

Nico was al een paar dagen in Chiang Mai en had al een paar leuke tentjes gevonden. Bij John's place dronken we een paar chang (olifant) biertjes om daarna ons pad voort te zetten richting een hoek met allemaal pool bars. Buiten zaten er meisjes torren en sprinkhanen te eten, omdat de chang biertjes al redelijk in begonnen te slaan besloot ik er ook maar 1-tje mee te pikken. Vervolgens raakte ik met een hoer in dicussie waarom ze zich in vredesnaam voor zo weinig geld verkocht.

Nico sleurde me vervolgens mee terug naar John's place waar we nog een aantal uurtjes gezellig hebben zitten kletsen met een paar engelse, mexicaanse en thaise meisjes. Rond een uur of 5 had ik het wel weer een beetje gehad en besloot om naar huis te gaan.

De volgende dag na de was te hebben opgehaald en een stuk reisverslag Vietnam te hebben getypt weer met Nico afgesproken om iets te gaan drinken. Nico vertelde dat hij met 1 van de Thaise dames in z'n guesthouse was geeindigd en dat hij samen met haar een kookcursus thais zou gaan doen een naar de Chiang Mai zoo zou gaan. Na weer een aantal poolbars kwamen we weer terecht bij John's place. Ik raakte in gesprek met 2 thaise meisjes. Ik vond ze alletwee wel leuk en zij mij . Om 6:30 kwam ik aan bij m'n guesthouse om de spullen voor de trekking in te pakken.

Om 8:30 werd ik opgehaald door een minibus om de 3-daagse lahu village trekking te doen. Ik moest helaas bij de tour operator tot 11 uur wachten voordat de groep compleet was. In tegenstelling tot wat mij verteld was, namelijk dat ik in een groep met een aantal australiers zou zitten kom ik in een groep met duitsers en 1 nederlander terecht. 2 duitse families en een gemeentebeamte van 50 jaar ! een gezellige boel dus. Met 8 man worden we in een bus gepropt om naar de startplaats gebracht te worden. Onderweg stoppen we nog op een markt waar ik een nederlander ontmoet die al 5 jaar in Thailand woont en in speelfilms kleine rollen speelt. Ook is hij 1 van de weinige buitenlanders die vloeiend thais kan zingen. In Thailand is hij een echte beroemdheid. Samen met z'n broertje gaat hij dezelfde trek doen als ik, misschien toch nog een beetje gezelligheid dan ?.

Helaas pindakaas, alle groepjes vertrekken en slapen apart. Net voor ons loopt een groep dronken ieren. Na het nuttigen van een rijstmaaltijd zijn de ieren een beetje ziek geworden en aan een spoor van overgeefsel door het bos kunnen we het pad eenvoudig vinden. Inmiddels word ik zelf helemaal lekgestoken door de muggen en het is verschrikkelijk warm. De vermoeidheid en de alcohol van de 2 avonden ervoor zit me zwaar in de benen, maar dit 3 uur durend wandelingetje is niets vergeleken bij de himalaya etappes. De gids geeft aan dat ik slow slow moet gaan. De reden hiervoor is waarschijnlijk dat we anders te vroeg aan zouden komen, want ik was al om 4 uur i.p.v. 6 uur op onze eindebestemming.

You can find me in the hut !

Met z'n allen worden we in een grote bamboehut gepropt, na een uurtje de ogen toegeknepen te hebben besluit ik eens wat nader kennis te maken. De grote dikke duitser van 2 meter 8 met z'n tweelingzonen blijkt een zwitser te zijn die Peter heet en in Elektroanalagen handelt in het midden-oosten. Nouja een duits sprekende zwitsers mag van mij ook onder de noemer duitser geschaart worden . De andere familie zijn Fabian en Karina met hun zoon Thomas, ze zijn voormalig oost duitsers die redelijk goede banen hebben (huisarts en ingenieur) en elk jaar een verre reis maken. De nederlanders Chris blijkt een goed vriend van hun te zijn van voor de val van de berlijnse muur. Hij liftte in de tijd van de koude oorlog al door oost europa.

Om het suikerniveau weer op peil te brengen drink ik een koud colatje en onze gids/kok serveert het avondeten. Uit een grote zak groenten en rijst heeft de kleine alleskunner aantal verschillende gerechten in elkaar geknutseld. We laten deze maaltijd ons prima smaken, behalve chris want die heeft diarree . Eigenwijs besluit hij mijn anti diarree pillen af te slaan. En ik had natuurlijk ervaring met niet voldoende voedsel eten en lange afstanden lopen. Na een geinige voorstelling door de in kledendracht gehulde lahu dorpskinderen en de verplichte donatie aan het fonds gingen de kaarsjes uit en iedereen slapen.

's nachts deed ik geen oog dicht vanwege het continue kabaal van de varkens, kippen en honden die onder onze hut zaten. De volgende morgen wilde de machine dan ook traag op gang komen. Rond 10 uur zat de vaart er flink in en kon de rest me weer eens amper bijhouden. Weer veel te vroeg was ik bij het 2de lahu dorpje. Daar kwam ik de 2 nederlandse gasten tegen. Die hadden de dag ervoor dus 2 uur meer gelopen !. Na wat navraag bij onze gids kwam ik erachter dat hij de route wat ingekort had vanwege de fysieke gesteldheid van enkele van de mensen in onze groep. En ik maar denken dat ik m'n conditie een beetje op peil kon gaan brengen. Na de lunch gingen we weer aan de wandel. Chris had me inmiddels van alle laatste ontwikkelingen in Nederland en de rest van de wereld op de hoogte gebracht, de diarree had schijnbaar nog niet dusdanig toegeslagen dat hij zo weinig energie had om z'n mond dicht te houden, nee daarvoor lag het looptempo te laag. Gelukkig stond er nog het zwemmen bij een waterval op het programma !. De waterval stelde ook teleur en een uurtje wandelen later was ik alweer bij het laatste Lahu dorpje aanbeland.

Dikke duitser @ waterval

Ik besloot een valiumpje te nemen om snel in slaap te geraken en te gaan dromen van het olifanten rijden, wildwater raften en bamboeraften van de volgende dag. Inderdaad sliep ik als een blok ook vanwege het ontbreken van de hordes dieren. Een hoosbui zorgde ervoor dat het 's nachts flink afkoelde. Volgens mijn buurman Fabian had ik weer eens de hele nacht liggen ouwehoeren met mezelf. Hij wist niet waarover het ging, maar hij had er geen last van gehad.

We waren nog geen 20 minuten onderweg of jawel hoor ! de eerste olifant in zicht en even later ook het olifantenkamp. Ik werd samen met de grote/dikke peter op 1 olifant ingedeeld. Geweldig om zo'n metalen zadel te delen met een vent die 60 kilo zwaarder is dan jou. De olifant leek er overigens geen problemen meet te hebben. In 1 grote optocht liepen de kleine en grote olifanten door het bos heen, wat een verschrikkelijke kracht hebben die beesten ! en hun huid voelt net aan als taai leer met harde haren. Na een uurtje hobbelen en een zeer achterwerk mochten we afstappen bij de olifanten bushalte en ons klaar gaan maken voor het echte actiewerk : Het wildwaterraften !!.

Olifanten inparkeren

Reddingsvesten aan en paddle in je handen. weeeeei daar gingen we naar beneden. De thaise stuurman gaf aanwijzingen waar te paddelen. links, rechts, links en links. Voor ons vlogen 2 bootjes met de (alcohol) ieren van de rivier naar beneden. Een rustig stuk gevolgd door een wat sneller stuk, nu begon het echt leuk te worden. In een bocht van de rivier zag ik de ieren gillend naar beneden gaan. En toen... werden we van de rivier afgehaald. Te gevaarlijk voor onze groep volgens de gids. Met mijn alsmaar slechter wordende humeur mocht ik de boot naast de rivier naar beden dragen.

Het bamboeraften was daarentegen veel leuker dan ik dacht. Door het gezamelijk gewicht van onze groep werd ons raft namelijk een onderzeeer. Gelukkig had ik dit al aan zien komen en zat ik zelf nog op een ander raft. De groep werd daarop verdeeld over 2 rafts en ik mocht mee prikken met een lange bamboestick. Dat bamboeraften toch wat lastiger is dan ik dacht bleek wel uit de vele crashes in de rivieroever. Na 1 uurtje dobberen mistte we bijna de haven. Ik moest het water inspringen om het raft weer terug de goede kant op te trekken. vanuit de haven werden we met een pick-up naar een restaurant gebracht. Daar mochten we de verloren energie aanvullen met fried noodles.

2 uur later zaten we met z'n allen terug in minibus. Nee dit was toch niet echt wat ik er van verwacht had. Ik had gerekend op een stuk zwaardere trekking met heel wat meer spektakel, maar omdat onze groep voornamelijk uit ouderen bestond werden een hoop dingen ingekort. Nog even dacht ik om een klacht in te gaan dienen, maar ik besloot mijn verdere energie te sparen voor leukere dingen. Vanuit de tour agency liep ik met m'n pack weer terug richting daret's guesthouse.

Om de vitamientjes weer op peil te brengen bestelde ik een fruitsalade. Tot mijn verbazing liep Nico het restaurant in. Met een grote smile op zijn gezicht vroeg hij aan me hoe de trekking was geweest en hoe het met die 2 dames geeindigd was. Ik vertelde het verhaal over mijn leuke groepje en de rest.... Hij had zelf nog een paar dagen rondgehangen bij dat thaise meisje en toen maar besloten dat het niks werd. Hij had inmiddels weer een paar leuke bars ontdekt. Samen met Simon, een alleen bierdrinkende en niet etende engelsman gingen we richting 1 van Nico's stekken: de Hotspot bar.

De Hotspot bar is een Go Go bar. Ik was zelf nog niet bekend met dit fenomeen. Op een soort plateau staan een aantal meisjes in miniscule rokjes te dansen, ze hebben allemaal een nummertje op die rokjes gespeldt zitten, als er eentje bevalt dan kun je dat nummertje aanvragen bij de bar. We besluiten om achterin een potje te gaan poolen. Simon blijkt aardig goed te zijn een veegt de vloer met ons aan. Mijn oog valt op een serveerster die er wel erg aantrekkelijk uitziet.

Op naar de volgende tent. In de Chiang mai heb je ook een aantal mobiele bars. Dit zijn tot cocktailbar omgebouwde VW bussen met een stereoinstallatie erin. Als het weer het toelaat kun je gezellig op straat een cocktail drinken, babbelen en naar muziek luisteren. We ontmoeten Sophie en Anny uit Zweden en Schotland. Met z'n 5-en gaan we naar de night market. De cocktails slaan aardig in en Nico en ik kruipen de Thai box ring in die centraal op de markt staat. Na onze handschoenen te hebben aangetrokken ... worden we uit de ring gehaald. We mogen 200 Baht betalen en tegen een Thai vechten of anders wegwezen.

Omdat we toch zin in een beetje beweging hebben besluiten Nico, ik en Sophie naar Bubbles te gaan. 1 van de bekenste discotheken van Chiang mai. Simon gaat niet mee, omdat er enkele dagen daarvoor een politie inval was geweest waarbij van iedereen de urine gecontroleerd werd. En aangezien Simon een nogal zware roker is wil hij niet het risico lopen om in een thaise gevangenis te eindigen. Sophie begint inmiddels wel aardige hints te geven dat ze me wel leuk vindt. Eigenlijk had ik er geen zin in, maar na herhaaldelijk aandringen...

De volgende morgen vlucht ik snel haar hotel uit . Wat heb ik gedaan !! zelden heb ik zo'n spijt gehad en ze begon al aardig serieus te worden. Na een sterke bak koffie besluit ik maar eens verder te gaan werken aan mijn reisverslag Vietnam. Aan de de andere kant van de straat zie Simon lopen. Ik heb even geen zin om te praten dus ik negeer hem, Als ik 's middags terugloop naar mijn guesthouse bekruipt me een voorgevoel. Ik besluit de achteringang te nemen. En ja hoor daar zit ze ! de zweedse heeft blijkbaar ontdekt in welk guesthouse ik zit. Als ze inmiddels 6 uur lang voor het guesthouse zit beginnen er problemen te Onstaan. Ik had namelijk weer om 7 uur afgesproken met Nico. Via de achteringang ontsnap ik en onderschep ik net voor 7 uur Nico voordat hij bij het Guesthouse is en leg hem de situatie met de stalkende zweedse uit. Samen rijden we naar een pizza tent een eindje uit de buurt waar we een paar uur poolen met een man genaamd Lee met 1 arm. Hij verslaat ons genadeloos.

Maar wat nu ?. Vanwege de situatie kon ik niet terug naar de cocktailbar, naar John's place of naar bubbles. Er bleef nog maar 1 optie over, een bar waar geen vrouwen komen ; de Hotspot bar !. In de bar komen we in gesprek met datzelfde serveerstertje van de dag ervoor, we spreken af om na sluitingstijd met haar en een aantal andere meiden naar spicy te gaan. Spicy is een soort open air restaurant/cafe wat 24 uur open is. Als alle clubs, bars en discos dicht zijn gaan de meeste mensen naar spicy. Na een paar drankjes vind ik het wel welletjes geweest en besluit ik naar huis toe te gaan, 1 van de meisjes wil met me mee, maar ik sla af. Voorlopig geen vrouwen meer voor mij !. Nico Vertrekt de volgende dag naar Bangkok om van daaruit samen met 2 andere belegen naar Ko Samui, Ko Pha Ngan en Ko Tao te gaan. Ik spreek af hem te ontmoeten op Ko Pha Ngan voor de Full moon party.

Spicy bar

De volgende morgen zit de Zweedse alweer voor het restaurant te wachten. Er zit maar 1 ding op, desperate measures (is dat geen film ?). Ik loop weer via de geheime in/uitgang naar buiten de kapsalon in. Daar laat ik mijn haar blonderen. Met een Motorbike rijd ik naar het winkelcentrum om een filmpje te pakken (catwoman) en nieuwe kleren te komen. Na deze transformatie zou ik incognito door Chiang mai moeten kunnen gaan. Onderweg naar het winkelcentrum breekt er een flinke regenbui los, met kletsnatte kleren kom ik aan bij de bioscoop. Eerst willen ze me niet binnenlaten. Even later krijg ik een handdoek om me af te drogen en mag ik naar binnen. De AC staat echter zo koud dat ik na 15 minuten de zaal moet verlaten om bevriezing te voorkomen. In het winkelcentrum ruil ik mijn natte kleren om voor droge. M'n oude in Vietnam gekochte Casio imitatie horloge geef ik aan een kleine jongetjes die er erg blij mee is. Mijn nep von Dutch shirt geef ik aan een bedelaar.

'S avonds besluit ik de proef op de som te nemen en ga naar de hotspot bar. De serveerster herkent me gelijk en is... boos op me !. Waarom ik met haar vriendin naar huis ben gegaan en niet met haar ?. Ik leg daarna uit dat ik alleen naar huis ben gegaan, als ze daarna vertelt dat "she like me" en ik daarna zeg dat "Pohm Chawp Khun" (I like her) is het verbond snel gesloten. Een maltaan (maltees ?) die aan de bar zit en een aardig woordje thais spreekt zegt dat ik inmiddels eigendom ben van de serveerster em dat er geen ander meisje in m'n buurt mag komen. Toch handig als je thais kunt verstaan. Ik vond het niet erg, want ik zag haar wel erg zitten

Na sluitingstijd gaan we samen naar een rustig barretje waar we wat nader kennis proberen te maken. Haar naam is Kai (kip in het thais), maar dat is niet haar geboortenaam. Ze komt oorspronkelijk uit Myamar, maar haar ouders zijn vermoord door de regering en ze is door haar oom meegenomen naar Chiang Rai. Ze heeft nu behalve haar nichtje geen familie. Ze werkt sinds 1 1/2 jaar in de hotspot bar. Het werk betaalt niet goed maar ze heeft geen zin om als go go girl te werken. Haar nichtje werkt wel als go go girl. Daarna gaan we naar appartement...

De volgende 2 dagen trek ik alleen op met Kai. Bioscoopje, samen uit eten en discobowlen (met thaise karaoke ). Ik vroeg me alleen af of ze me nou werkelijk leuk vond of me alleen zag als geldautomaat. Ze zorgde erg goed voor me en vroeg geen geld. Ze had zelf een cadeautje voor me gekocht. Thaise meisjes willen geen thaise mannen, omdat deze volgens hun ontrouw zijn. Thai men are like butterflies zeggen ze, ondanks dat ze getrouwd zijn houden ze er een aantal relaties naast. Farang (buitenlanders) zijn volgens hun veel trouwer. Ik hou het maar op een mengeling van beide.

Op de zondagsmarkt in Chiang mai loop ik een bekende tegen het lijf, een ex-collega van me uit Breda. Samen met z'n familie en vriendin is hij 1 maandje op vakantie in Thailand. Onder het genot van een biertje vertel ik hem mijn wilde verhalen. We spreken af om elkaar te mailen en eventueel op Ko Tao wat af te spreken. De zweedse had inmiddels opgegeven. Op een terras kwam ik Simon tegen die een beetje in de put zat vanwege z'n mislukte versierpogingen t.o.v. Anny (die uiteindelijk iets had met een Thai). Hij vertelde me dat hij Sophie elke dag gezien had en ze tegen hem gezegd had dat ze niet met mij naar bed was geweest. Ik vroeg hem of het hem logisch leek dat ik mijn haar voor minder zou hebben geverft. Hij kon niet anders dan mij geloven, het was gewoon een poging van de hitsige zweedse om ook hem in bed te krijgen !. Wat is er toch mis met de vrouwen van tegenwoordig.

Die nacht sliep ik weer bij Kai, ik wist nog niet wat mijn plannen waren voor de volgende dag. Ik moest op tijd terug naar Bangkok vanwege de full moon party. Kai wilde graag mee naar Ko Pha Ngan.

De volgende morgen ging de telefoon...

Terugkeer naar Thailand part 3

Niet mijn telefoon maar die van Kai (ik had immers geen telefoon bij me). In gebrekkig engels praatte Kai tegen een man die nogal opgewonden klonk. Nou bemoei ik me normaal niet met andermans zaken dus ik besloot maar even buiten op het balkon van het uitzicht over Chiang mai te gaan genieten.

Toen Kai uitgebeld was ging ik weer naar binnen. Ik vroeg verder niet wat er aan de hand was, maar ze begon zelf al te vertellen. Een horecamagnaat uit Nieuw Zeeland die een aantal restaurants bezat in Thailand had al een tijdje een oogje op dr en wilde dat zij nij hem introk. Hij was een paar weken out of town, maar had via zn mensen in Chiang Mai gehoord dat ze met iemand gezien was met blond haar. (Cest moi) En dat ik maar eens op moest passen. Kai had hem verteld dat ze em niet moest en dat hij dr met rust moest laten.

Ik besloot dezelfde dag nog de bus naar Bangkok te pakken. Ik had geen zin in problemen. Kai legde me uit dat ze alleen mij leuk vond en toch heel graag met me mee wilde. In het thais had ik nog een briefje geschreven dat ik haar het allerbeste wenste in het leven. We wisselde telefoonnummers en e-mailadressen uit. Misschien dat ik haar ooit nog een keertje zie.

Om 7 uur s avonds vertrok de nachtbus naar Bangkok. Ik besloot om 2 valiumpillen in te nemen die ik in Laos had gekocht. Het spul werkte en na een uurtje viel ik in slaap. Toen s nachts de bus stopte en iedereen uitstapte besloot ik mezelf ook maar eens een frisse plens water in mn gezicht te gooien. De valium zat nog steeds zwaar in mn hoofd. Voor de Spiegel zag ik er niet al te wakker uit. Een meisje wist me erop te attenderen dat ik in het vrouwentoilet stond. Om me heen stonden een stuk of 20 dames me aan te staren.

Om 6 uur in de morgen kwamen we aan in Bangkok. Na 2 maanden rondreizen in zuid-oost Azie was ik weer aangekomen op mijn beginpunt. De bus stopte ook precies voor Peachy guesthouse, het guesthouse waar ik 2 maanden geleden ook zat. Na het inchecken viel ik gelijk in slaap op bed. Ik sliep nog een paar uurtjes en ging daarna op zoek naar mn grote rugzak die ik opgeslagen had bij de travelers connection. Gelukkig vielen de kosten mee.

In de straatjes tussen de rivier en Khao san road zitten allemaal winkeltjes die alles kopen. De stapel boeken, mijn fake sony cd-speler en mijn Nepalese rupees verkocht ik voor zon 3000 baht na onderhandelen met diverse handelaars. Toen besloot ik iets te doen wat ik al een tijdje in mn hoofd had. Een Tattoo te laten zetten.

Afgestempeld

Ik had het ontwerp al een tijd in mn hoofd en zette het op papier voor de tattoo artist. Een Ying Yang symbool met daaromheen een zon. We kwamen een prijs overeen van 1100 baht en hij zou ongeveer 2 uur werk hebben. Het was niet echt een prettig gevoel maar opzich wel uit te houden. Na 2 uurtjes jackass te hebben gekeken was hij klaar. Met wat zalf en een stuk folie over mn arm mocht ik gaan.

Terug bij mn guesthouse kwam ik het meisje tegen wat ik de avond daarvoor in het vrouwentoilet had ontmoet. Ze heette Catharina en ze kwam uit Brazilie, ze was samen met een indonesisch meisje op reis en hun volgende bestemming was ook Ko Pha Ngan. Hun bus zou binnen het uur vertekken, we wisselden nog wat e-mail adressen uit en spraken af op Ko Pha Ngan.

Onder het avondeten trok ik de bloederige folie van mn arm af. Het leek net een stuk biefstuk van de slagerij. Met ijsblokjes behandelde ik de tattoo en droogde het voorzichtig af, daarna ging de antiseptic cr�me erover. Bij de infobalie van het Guesthouse kocht ik een ticket naar Ko Pha Ngan voor de volgende dag. Ik was er helemaal klaar voor.

Om mijn terugkeer naar Bangkok nog even te vieren ging ik nog even een Sangsom (rum) soda drinken in Shamrock Irish pub. De Sangsom sloeg aardig in en vervolgde mijn feestje naar Gullivers tavern. Nog geen minuut binnen werd ik onmiddelijk belaagd door een 4 tal thaise dames. Voorlopig had ik er wel even genoeg van gehad en ik wilde naar huis. 1 van de thaise dames was wel erg opdringerig en kroop bij me de tuk tuk in. Gelukkig dat het guesthouse geen thais toelaat dus ze werd er bij de ingang gelijk uitgeschopt. Een soort failsafe die ik zelf heb ingebouwd mocht het uit de hand lopen.

Met een goede kater werd ik de volgende dag wakker. Ik sorteerde de baggage uit en sloeg mijn grote rugzak weer op. Bij de busstop raakte ik in gesprek met Rebecca, een amerikaanse die bijna elke full moon party op het eiland zit. Deze keer besloot ze het wat rustiger aan te doen en een bungalow te huren op een wat rustiger strand. We spraken af de voorste stoelen in de bus te pakken vanwege de beenruimte.

Na 2 bussen en 14 uur zat ik op de boot richting Ko Samui, samen met Rebecca en een fransman. Op de overstap richting Ko Pha Ngan hoor ik plots geschreeuw. Chris en de duitse familie die ik op de trekking in Chiang mai had ontmoet stonden op de boot richting vasteland. Ondanks mn hernieuwde uiterlijk herkende ze me over 20 meter ?. Gelukkig hoefde ik het hele verhaal niet weer uit te leggen.

Een half uur speedboat later stond ik op Ko Pha Ngan. Het eiland is berucht om zn full moon parties. Zo net voor de volle maan raakt het eiland vol met backpackers en dan met name rond Haad rin. Een plaatsje wat op een schiereiland ligt en stranden aan beide kanten heeft. Het plaatsje ligt gesandwiched tussen sunrise en sunset beach. Aangezien ik 4 dagen voor de full moon party op het eiland ben verwachtte ik niet al te veel problemen met het vinden van een onderkomen.

Niets was minder waar. Ik kreeg bij de taxi uitstapplaats een bungalow aangeboden vlakbij Sunset beach voor 200 Baht. Argwanend sloeg ik het bod af en ging zelf op zoek naar een bungalow of kamer. 2 uur en 100 we are fulls later had ik spijt. Ik besloot gewapend met mijn nieuwe kennis van de thaise taal en cultuur het anders aan te pakken. Bij het eerstvolgende resort blijf ik uiterst vriendelijk tegen de leiding en ondanks dat ze geen kamer hebben ga ik in het restaurant zitten voor een drankje. Daar leg ik uit dat ik al een paar uur op zoek ben, bijna niet heb geslapen en dat ik zou wensen dat ik een kamertje zou kunnen krijgen in een mooi resort zoals dat van hun (hehe J). De bardame pakte haar GSM en na 5 minuten had ik een prima kamer in een nieuw hotel. Gewoon uiterst vriendelijk blijven en ze doen alles voor je !.

Ik had prachtig uitzicht over sunset beach vanuit mijn kamer. Mn rechterburen waren een amerikaan (Walt) en zijn thaise vriendin. Walt heeft met zn vader een koeriersbedrijf in New York. Walt rookt wiet, omdat hij vanwege overmatig drankgebruik vroeger zn panchreas naar de vernieling heeft geholpen. Om de 2 maanden komt hij 1 maand naar thailand om zn vriendin te zien. In de tussentijd betaald hij haar 100$ per week. Hij is al eerder op Ko Pha Ngan geweest, maar hij wilde zn vriendin ook een keertje een full moon party mee laten maken.

Bij het hotel huur ik een afgetrapte motorbike en ik rij het centrum in van Haad rin om te kijken wat ik met Nico en friends af kan spreken. In een e-mail lees ik dat Nico berooft is op Ko Samui door een meisje. s nachts in zijn kamer is hij waarschijnlijk gedrogeerd en een meisje is er vandoor gegaan met 20.000 baht (400 euro) en 2 GSMs. We spreken de volgende dag af om 10 uur bij de Cactus bar.

Op de full moon party beach zijn alle voorbereidingen in volle gang voor het feest. Bij een aantal tenten wordt er al volop warmgedraaid. Tot mijn verassing tref ik een hoop bekenden : Alex de dronken sloveen, Catherina de braziliaanse, Rebecca de amerikaanse en 2 pakistaanse/engelse meisjes die ik ook al in Vietnam had. Aangezien Alex geen zinnig woord te zeggen had besloot ik er met de dames een gezellige avond van te maken.

In een gesprek met mn vader vertel ik hem dat ik een tattoo heb laten zetten. Mn moeder is hiervan niet zo gecharmeerd, maar ze hadden ook een onaangename verrassing Voor mij. Mijn zus had een auto ongeluk gehad. In Duitsland was ze met de auto over de kop geslagen. Met haar was alles buiten een paar schrammen gelukkig goed. Met mijn auto was het minder goed gesteld, die was namelijk total. Het feit dat ik mn auto niet verkocht had is waarschijnlijk haar redding geweest.

Om 10 uur tref ik Nico en Curd een belgische kameraad. Curd zou eigenlijk met zn vriendin zijn gekomen, maar die was een meditatie aan te doen in Surathani die 2 weken duurde dus nu was hij met Nico op pad. Curd was zijn verlof aan het opnemen. Het is in Belgie toegestaan om 4 jaar te werken en daarna ontslag te nemen en van belastinggeld een jaartje te mogen leven, daarna moet de werkgever je schijnbaar weer aannemen. Het was de 2de keer dat Curd van deze mogelijkheid gebruik maakte en samen met zn vriendin was hij een jaartje op pad door Azie. Vanwege wat persoonlijke zaken ging Curd tussentijds met Nico terug naar Belgie om na 2 weken weer terug te keren naar Thailand voor zijn eigen meditatie.

Verder waren er nog 2 duitsers bij die Nico en Curd ontmoet hebben op Ko samui. Aardige gasten alhoewel ik aardig moe word van het uren durende verhaal van 1 van de duitsers over zijn liefde voor een thais meisje dat nog maagd is. Na onder het genot van een paar flesjes Sangsom weer helemaal bijgepraat te zijn over Chiang mai, Bangkok en de beroving gingen we een mushroom shake proberen bij 1 van de bars op het einde van het strand. Met zn 4-en dronken we elk een kwart van de shake die erg insloeg. Na later bleek dat ik niet de enige was waarbij het ding effect had.

Met hallucinaties (zag overal felle kleuren) liep ik terug het strand op. Daar vond ik een thais meisje . Ik vroeg ze waar ze woonde en sleurde haar mee naar mn motorbike. Aangekomen bij haar bungalow reed ik met de motorbike de sloot in. Met grote moeite kreeg ik het apparaat uit de sloot gevist. Ik ging haar bungalow binnen en na een douche viel ik op bed in slaap.

De volgende morgen lag er een naakte vrouw naast me ?. Ze vroeg nog of ik boemboem wilde, maar ik sloeg af. Ik wilde alleen een noodlijdende medemens helpen en dan naar huis. Ik checkte mn portemonaie en zag dat er nog maar 50 baht in zat terwijl er toch echt nog minimaal 500 in zou moeten zitten. Even dacht ik er nog aan om haar originele oasis cd mee te nemen, maar aangezien ik zo niet in elkaar zit droop ik maar gewoon af. Ik controleerde de motorbike op schade (niets te zien) en reed terug naar hotel.

Ik vertelde Walt de volgende dag het verhaal over mn auto en dame en de paddos. Hij kon er vrolijk om lachen en wilde s avonds met me mee op stap om ook eens zon padoshake te proberen. Samen met Nico, de 2 duitsers, Walt en vriendin wandelde we naar het barretje aan het eind van het strand. Curd was in de bungalow gebleven omdat hij na het drinken van de shake aggressief was geworden. Nico had bij een restaurant de 2 laatste levende garnalen gekocht en die teruggezet in de zee. Tot mijn schrik bleken de mushroom shakes 500 baht per stuk te kosten en was dat waar mijn geld waarschijnlijk gebleven was. Had dat thaise meisje mij dus helemaal niet berooft !.

Na zonder effect 3 shakes te hebben gedronken dropen we af naar de cactus bar. De duitsers bleven achter. Overal op het strand kun je buckets kopen (overal in thailand denk ik). 1 bucket bestaat uit 1 flesje drank (wodka, whiskey of rum), 1 blikje cola, 1flesje redbull, ijs zooi rietjes. Een bucket kost ongeveer 3 euro. Naast bier wordt dit het meeste gedronken. Na samen met Nico een aantal buckets te hebben geleegd ging ik op zoek naar mn slippers. Op de plaats waar ik de slippers verstopt had lag echter nog maar 1 van mn slippers namelijk de linker, daarnaast lag nog een linkerslipper van iemand anders. Op 2 linkerslippers liep ik naar huis

De bucketboys

De volgende dag was het zover ! de dag van de full moon party. Eigenlijk was het 2 dagen daarvoor al volle maan geweest alleen dat viel samen op een boeddhistische feestdag. Mensen laten zich beschilderen met fluoriscerende verf. Overal op het strand worden vuurshows gehouden. Vanuit Ko Samui komen er speedboats naar het strands. Binnen enkele uren is het strand compleet gevuld met feestgangers. De andere linkerslipper die ik had gevonden bleek van Nico te zijn (wie heeft er anders maat 48). Toen ik hem tegenkwam begon Nico namelijk te klagen dat 1 van zijn slets (belgisch voor slipper) verdwenen was en dat hij op 1 slipper naar huis was gelopen. Mijn andere rechterslet had hij nergens gezien.

Ko Pha Ngan Sunset beach

Met de hele groep compleet gaat de full moon party van start. Bij 1 van de bars staat een nogal mollige 50-er de aandacht op te eisen door bij een trance tentje op het podium te gaan paaldansen. Op het strand word je van alles aangeboden : xtc, supermannetjes , jaba (heroine met amfetamine) en wiet. Na het hele strand af te hebben gelopen kwamen we zoals gewoonlijk weer uit in de zoombar, een klein tentje waar de meest geweldige hard trance wordt gedraaid. Voor dat we het weten is het alweer ligt. Daar vallen er ergens gaten in mn geheugen.

Het is al daglicht en er buigt zich een meisje over me heen. Huh ??!! just wanted to check if you were alive. En dat was ik Even later sta ik te praten met een thais meisje die er niet al te best uitziet. Ze was net geslagen door iemand, maar ze kon niet aanwijzen wie. Ik besluit om haar naar huis te brengen. Onderweg verteld ze me dat ze mee wil naar mn hotel. Ik zeg dat ik hier geen zin in heb. Ze draait om en loopt weer terug naar het strand, omdat ze XTC op heeft kan ze nog niet slapen. Het is inmiddels 8 uur en ik loop terug naar het hotel. Curd en Nico zijn nog doorgegaan naar de afterparty in de backyard pub, maar dat trok ik niet meer.

Na nog 1 nachtje uitkateren op Ko Pha Ngan besloten we om te gaan snorkelen/duiken op Ko Tao een kleine 3 uurtjes varen met de boot verder. 4 dagen feesten was voorlopig weer even genoeg. s ochtends kocht ik een ticket voor de slowboat. Op de pier stonden Curd en Nico te wachten, maar die hadden een kaartje voor de fastboat. Op een visserskot waar albaniers nog niet van tirana zouden vluchten zetten we koers richting Ko Tao.

Bootvluchtelingen

Ko Tao is een klein eiland net te noorden van Ko Pha Ngan en is het duikerswalhalla van Thailand. Vanwege het goede zicht en de prachtige onderwaterwereld trekt het jaarlijks vele duikliefhebbers aan. Het is ook heel aantrekkelijk om er je padi (of upgrades) te halen vanwege de lage kosten. Ik had in Vietnam mijn brevet al gehaald en ik zat er aan te denken hem op te waarderen naar advanced. Op de boot werden er al diverse folders uitgedeeld met aanbiedingen.

De slow- en fastboat kwamen uiteindelijk tegelijkertijd aan op Ko Tao. Curd was al eerder op Ko Tao geweest en April en had een mooi strand gevonden aan de andere kant van het eiland. We gingen kijken of daar nog iets vrij was. Op straat troffen we Walt en zijn vriendin die ook een paar dagen op Ko Tao bleven. s ochtends had ik nog een briefje met e-mail adres onder zn deur door geschoven. Hij bleef zelf in de grootste plaats op het eiland. We spraken af om s avonds wat te gaan drinken.

Omdat we aan de andere kant van het eiland zaten was het handig op motobikes te huren. Curd zag dat niet zo zitten en wilde met een taxi naar de andere kant. Bij een verhuurzaak moest ik mijn paspoort achterlaten en tot mijn verbazing een formulier invullen waarop ik de huidige schade aan de motorbike moest aangeven. Ik had al aardig wat motorbikes gehuurd en in Nederland doe je dit normaal ook, maar voor Thailand was het toch een beetje vreemd

Bepakt en bezakt reden Nico en ik naar de zuidkant van het eiland. Na een aantal kilometers rijden hielt de verharde weg op. De weg liep over een zand en stenenpad steeds steiler omhoog. Na enkele kilomers achter een pick-up te hebben gereden begon de we af te lopen. En nog steiler af te lopen. Soms voelde ik de wielen wegschuiven. In een bocht maak ik dezelfde fout als Matan (op Ko chang 3 maanden eerder) ik gebruik alleen de handrem en glijd onderuit . Ik zit onder wat schrammen en besluit de motorbike langs de kant te zetten en verder te lopen naar beneden.

Volgens Nico (die een ervaren motorrijder is) liep de weg in de bocht daarna nog steiler naar beneden. Ik zei dat ik liep en dat ik hem beneden zou treffen. In mn hoofd dacht ik nog even dat als ik gewoon in zn 1 naar beneden reed en de voet en handrem gebruikte het geen probleem zou moeten zijn. Ik besloot het erop te wagen en ging op de motor zitten. De weg was inderdaad steil. Ik schakelde terug naar zn 1 en tilde mn voeten op en drukte gelijk de hand en voetrem in.

Ik was samen met de motor echter zo zwaar dat ik van de berg naar beneden gleed. Ik zette mn voeten vlak op de grond. Dan maar recht naar beneden !!. Daar ging ik volle vaart. Ik raakte een steen en viel om en trok het gas vol open de motor maakte een wheelie en viel bovenop me het achterwiel in volle vaart draaiend kwam akelig dicht bij mn hoofd en snel liet ik het gas los.

Dit keer had ik het er niet zo genadig vanaf gebracht . Mn linkerbeen lag in de vernieling evenals de motor. Vooral mn knie zag er niet uit en ik had een flinke snee in mn bovenbeen. Een aankomende taxi stopte onmiddelijk. Ik liet de motor naar beneden brengen en strompelde zelf van de weg af richting de bungalows waar we hadden afgesproken. Nico en Curd waren nergens te bekennen. De aardige dame van het resort gaf me een doos watten, water en jodium.

Een half uur later trof ik Curd en Nico alles bleek vol te zitten er was geen kamer beschikbaar. Voor mij was er gelukkig nog een kamertje beschikbaar in een gedeelte wat eigenlijk in aanbouw was. s avonds speelde we wat Jenga en dronken nog een biertje. s nachts kon ik geen oog dicht doen vanwege de pijn van de grootste wond die maar niet dicht wilde en was gaan ontsteken. Door de kamer kropen kakkerlakken en ratten.

Koh Tao island

De volgende morgen zag het er niet al te best uit. Ik moest snel terug naar Mae Haad voor medische verzorging. Ik liet een Pick up komen die onderweg ook mn motorbike oppikte. De motorbike bracht ik terug naar de verhuur voor een schadetaxatie. De schade zou op 7000 baht uitkomen (voorvork, voorververing, mandje, kap en spiegels) een flinke dreun voor mn reisbudget dus. 2 deuren verder stapte ik de verplegingspost binnen.

De verpleegster keek met een ernstig gezicht naar mn verwondingen en vroeg me wanneer dit gebeurd was en waarom ik niet gelijk was gekomen . Nu moest ze alle wonden weer openschrobben en schoonmaken. Een nieuwe definitie van pijn kan ik je wel vertellen . Het zetten van een tattoeage is kietelen hierbij vergeleken. Alle korsten, steentjes en losse stukken vlees werden eruit geschrobt. Daarna een dikke laag jodium erover, weer schoonmaken en daarna anti-bacterieele cr�me en verband. Daarnaast kreeg ik een recept anti-biotica.

De vriendelijke verpleegster verteld me dat ik geluk heb gehad. Vervolgens tild ze haar t-shirt op om een paar littekens te laten zien. Zelf had ze 10 jaar daarvoor na een motorongeluk een half jaar in het ziekenhuis gelegen. Ze was 1 nier en 1 halve long kwijtgeraakt. Haar man had het er nog slechter vanaf gebracht, maar leefde ook nog. Ze liet me voor goed geluk nog even wat zeggen in een wensschelp die op de toonbank lag. Daarna schreef ze een rekening voor me uit.

Met de pick-up liet ik me weer terugbrengen naar de bungalows. Samen met Curd en Nico besloot ik om terug te gaan naar Mae Haad. Ze konden zelf geen overnachtingsplaats vinden en Ik kon niet snorkelen/duiken. Eenmaal terug in Mae Haad kocht ik gelijk een kaartje met de fastboat en bus terug naar Bangkok. We huurden een bungalow bij queens resort en s avonds drinken we nog wat bij de AC bar. Ik ontmoette een deen die samen met zn thaise vriendin op Ko Tao vakantie hielden. Ze had zelf ook een keer een motorbike ongeluk gehad en wilde nooit meer rijden. Ze werkte nu voor het staatsbusbedrijf. In die 4 jaar had ze al 5 ongelukken meegemaakt met 5 doden. De wegen in Thailand zijn dus blijkbaar niet echt de veiligste. Ik zou voorlopig ook geen motorbike meer aanraken. De volgende morgen liet ik me naar de pier brengen en met Curd en Nico sprak ik af in Bangkok, ze hadden zelf nog iets te regelen.

Na een verschoning van het verband en ontbijt stapte ik op de fastboat naar Chumporn. Bij toeval zit naast me op de boot een verbijsterde Walt !. How on earth !!. Vanwege mijn zwakke been krijg ik de beste plaats op de bus. Eindelijk eens wat beenruimte zeg. En recht voor de TV kon ik op de terugweg van 3 films genieten. Om 20:30 was ik terug in Bangkok. Walt zette zn tas in mn kamer en samen gingen we nog even naar Shamrock irish pub.

Thanon Khoa san bij daglicht

De volgende dag zouden Curd en Nico ook weer terug zijn in Bangkok. Ik besloot mijn haar weer terug te verven in mijn oude kleur (donkerbruin), omdat het misschien met solliciteren in Australie het er een beetje vreemd uit zou zien. Op straat trof ik Polle mijn ex-collega uit Breda weer die ik eerder in Chiang mai had ontmoet. Hij kwam ook net van Ko Tao, maar zn vriendin was ziek dus kon geen duikcursus doen.

Ik had er een beetje de pest in dat ik de laatste dagen in Thailand niets meer kon doen. Het weer was slecht en ik kon me alleen laten vervoeren met tuk tuk en taxi. Een beetje mank rondhobbelen en grappen makend dat ik door een haai was aangevallen en dat die het er slechter af had gebracht dan mij. De lokalen zagen echter direct dat het een motobike accident was.

Ik nam afscheid van Walt die een dag eerder vertrok naar New York en zou nog met hem mailen als ik naar New York kwam. Hij ging zelf in Oktober naar Bali samen met zn vriendin en misschien dat we elkaar treffen mocht ik een goedkoop vluchtje vinden vanuit Darwin (Oz). Met de 2 belgen maakte ik nog een rondje door het beruchte Pat Pong district (met ping pong ballen go go bars). Na 1 uur kwamen we op straat nog 2 dames tegen waarmee we nog wat gingen drinken in een bar die eigenlijk dicht was. Enige mensen die er nog binnen zaten waren de engelse bareigenaar en een amerikaan die het verwonderlijk vond dat de benelux landen beter engels spraken dan de engelsen. Hij vertelde ons ook dat de serveerster een hele slechte sexfilm had gemaakt en als je haar een drankje gaf ze die dan op zou zetten. We zagen maar af van deze optie.

De laatste dag bij een groot winkelcentrum lukte het me eindelijk om een handdoek te vinden. Ik was inmiddels al mn handdoeken kwijt en werkelijk nergens was er 1 te koop. Een handdoek, nep oakley en 3 nieuwe onderbroeken rijker ging ik terug naar het Khoa san district. Ik nam afscheid van Curd en Nico die die avond met China air terug naar Belgie zouden vliegen. Mijn vlucht naar Melbourne stond voor 8 uur de volgende morgen op de planning.

Ik heb een geweldige tijd gehad in Thailand, ondanks mn ongelukje en ik ga zeker terugkomen om me meer te verdiepen in de taal en de mensen. Jammere is alleen dat het land steeds meer verziekt wordt door het massatourisme waar ik zelf natuurlijk ook deel van uitmaak.

Met een taxibus word ik naar het vliegveld gebracht. Vanwege mn beenprobleem krijg ik een goede plek in het vliegtuig bij de nooduitgang. En eindelijk eens een keer een 747-400 (Jumbo)! het vliegtuig waar ik altijd al eens een keer in had willen vliegen. Via een tussenstop in Sydney (waar we eruit moeten vanwege security) vliegen we richting Melbourne. In het vliegtuig ontmoet ik nog een nepalese student die boom preservatie gaat studeren in Sydney voor 2 jaar. Erg belangrijk voor een land als Nepal, omdat het aantal bomen in de himalaya drastisch daalt en dit in de toekomst ernstige gevolgen kan hebben. We spreken af dat als ik in Sydney ben hij Dahl baht voor me maakt. Het vliegtuig zet de landing in naar de eindebestemming.

Op het vliegveld worden mijn schoenen schoongemaakt door een vriendelijke australier. Ze zijn doodsbang voor infecties van buitenaf en alle grond moet van mijn schoenen afgespoeld worden. Ik pak de Skybus richting centrum Melbourne wat een uitgestorven boel is. Na wat navraag kom ik uiteindelijk via de centrumring trein om 1 uur s nachts uit op flinders street. Ik ben doodmoe en bel aan bij greenhouse backpackers. No sir no reservation, but do you still a bed for really tired traveller ? sure we do mate. 15 minuten later lig ik op bed in een 4 mans dormitory.

Ik ben in Australie