Accu

We zijn in de loop van de tijd steeds afhankelijker geworden van batterijen en accu's. Kon je veertig jaar geleden nog gewoon zonder batterijen fotograferen(een seleniummeter haalt zijn energie uit het licht dat je ermee meet, en een sluiter was in die dagen nog helemaal mechanisch). Gaandeweg is de hele fotografie ge�lectrificeerd.
Dat begon in de early sixties met de CdS-lichtmeters die een spanningsbron moeten hebben, daar kwam later(vanaf 1968) de sluiter bij die elektrisch en later elektronisch getimed werd. Vervolgens werden filmtransport en scherpstelling door electriek geregeld en ondertussen werden er ook nog eens flitsers en displays in camera's ingebouwd. Een digitale camera zonder stroom is vooralsnog ondenkbaarje merkt, ik sluit niets uit.

Accu's
Ook binnen de accuwereld zijn er verschillende types met verschillende toepassingen. Naast het vermogen en ontlaadkarakteristiek is bij een accu ook het laadkarakteristiek bepalend voor je keuze. We lopen de vier types even door:

De loodaccu
Naast auto's en motorfietsen is de loodaccu ook binnen fotografie toegepast. In grotere reportageflitsers komen ze tot hun recht omdat ze een enorm piekvermogen aankunnen en zich daarna ook snel kunnen herstellen. Vermogen ligt rond de 4Ah. Een loodaccu kun je gewoon bijladen of met een druppellading op gebruiksspanning houden.
Voor fotografie wordt overigens de echte natte loodaccu niet meer toegepast. De enige loodaccu die we momenteel nog kennen(van de Metz60) is een zgn dryfit, waarin de vloeistof is vervangen door een gel, en waardoor de accu niet meer zo angstvallig rechtop hoeft worden gehouden.

Nikkelcadmium
In de jaren 70 kwam de NiCd-accu op en werd voor fotografen interessant omdat de flitsers weliswaar steeds sterker werden maar meestal een legendarische batterijconsumptie kenden. Daarnaast heeft de NiCd voor een flitser het voordeel dat ie vrijwel geen inwendige weerstand kent en dus het tempo van de flitser aanzienlijk omhooggaat.
Nadelen had de NiCd ook. Door die lage inwendige weerstand zag je niet aankomen dat het eind eraan zat te komen en stond je ineens met een totaal lege accu, terwijl je bij de vorige flits nog gewoon een hele korte laadtijd had.
Nog een nadeel van de NiCd: het geheugeneffect. Als je een deels gebruikte NiCd bijlaadt ontstaat binnen de accu een soort evenwicht dat bepaalt dat de accu zich al bij halve capaciteit 'leeg' meldt. Je moet een NiCd-accu daarom totaal ontladen voor je hem weer oplaadt.
Momenteel zijn ze eigenlijk alleen nog interessant voor gebruik in electronenflitsers. Vermogen: 500mAh, daarom ongeschikt voor digitale camera's.

Nikkelmetaalhydride
Doorontwikkeling van de NiCd. De NiMH rekent af met een aantal eigenschappen van de NiCd. Het geheugeneffect is bijvoorbeeld een stuk minder, zoniet helemaal weg. bovendien kun je de NiMH druppelladen.waarschuwinkje: stop nooit een NiCd in een NiMh lader, dat gaat afgrijselijk verkeerd
Grootste winst voor digitale fotografie is echter dat een NiMH een veel groter vermogen heeft dan een NiCd. Een NiMH heeft echter net als zijn voorganger de hebbelijkheid om vrij plotseling leeg te raken.
Als laatste plus geldt de mogelijkheid tot snelladen. Een traditionele NiCd hangt zo'n 16 uur aan de lader voor 500mAh. Een NiMH is in een uur te laden tot minstens het viervoudige.
Als voordeel van zowel de NiCd als NiMH mag verder gelden dat ie in alles past waar ook AA-batterijen in passen, voor fotografen betekent dat motordrives, flitsers en camera's met ��n type accu.

Lithium-Ion
Afkomstig uit de videocamcorder en laptop heeft de Li-Ion zijn plek in fotoland veroverd. Qua capaciteit en vermogen doet ie denken aan een loodaccu, alleen is ie veel compacter en lichter. Qua laden is het de meest vriendelijke accu die er is, je kunt hem zowel snel als druppelladen, stukladen zoals bij een loodaccu mogelijk is is er bij de Li-Ion niet bij.
Nadeeltjes zijn:

1. de 'eigen' types (ten opzichte van de universele NiMH's).
   
2. Prijzig
   
3. De levensduur