Bijbel: verschil tussen versies
(→Nieuwe Testament) |
|||
| (7 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
==Oude Testament== | ==Oude Testament== | ||
| − | Het Oude Testament begint met de schepping door [[God]], de zondeval van de mens, enkele wederwaardigheden van de eerste generaties resulterend in de zondvloed, de roeping van Abraham die daarop afreist naar Kanan, de belevenissen van zijn zoon Isak en kleinzoon Jakob, het wel en wee van de twaalf zonen van Jakob, het vertrek naar Egypte, het later gebukt gaan onder slavernij in Egypte, de uittocht van de Isralieten onder leiding van Mozes naar de Sina, de wetgeving door God in de Sina en het veertigjarig verblijf aldaar, de verovering van Kanan, de tijd van de richters die overgaat in de tijd van de koningen (de eerste drie waren Saul, David en Salomo), de bouw van de tempel, de splitsing van Isral in twee koninkrijkjes, de wegvoering van het noordelijke rijk door de Assyrirs, de wegvoering van het zuidelijke rijk door de Babylonirs en de terugkeer van deze laatsten en tot slot de herbouw van Jeruzalem en de tempel. In apocriefe boeken (d.w.z. niet door alle kerken als officieel tot de Bijbel behorend beschouwd oftewel niet-canoniek) volgt nog de strijd van de Makkabeers tegen de Syrische Seleuciden. | + | Het Oude Testament begint met de schepping door [[God]], de zondeval van de mens, enkele wederwaardigheden van de eerste generaties resulterend in de zondvloed, de roeping van Abraham die daarop afreist naar Kanan, de belevenissen van zijn zoon Isak en kleinzoon Jakob, het wel en wee van de twaalf zonen van Jakob, het vertrek naar Egypte, het later gebukt gaan onder slavernij in Egypte, de uittocht van de [[Isralieten]] onder leiding van Mozes naar de Sina, de wetgeving door God in de Sina en het veertigjarig verblijf aldaar, de verovering van Kanan, de tijd van de richters die overgaat in de tijd van de koningen (de eerste drie waren Saul, David en Salomo), de bouw van de tempel, de splitsing van Isral in twee koninkrijkjes, de wegvoering van het noordelijke rijk door de Assyrirs, de wegvoering van het zuidelijke rijk door de Babylonirs en de terugkeer van deze laatsten en tot slot de herbouw van Jeruzalem en de tempel. In apocriefe boeken (d.w.z. niet door alle kerken als officieel tot de Bijbel behorend beschouwd oftewel niet-canoniek) volgt nog de strijd van de Makkabeers tegen de Syrische Seleuciden. |
==Nieuwe Testament== | ==Nieuwe Testament== | ||
| − | Het Nieuwe Testament begint met de geboorte van [[Jezus Christus]]. Deze wordt aangeduid als de Messias en als Zoon van God. Vooral zijn godsdienstige optreden wordt vermeld. Tijdens dit optreden ontmoet Jezus veel weerstand van | + | Het Nieuwe Testament begint met de geboorte van [[Jezus Christus]]. Deze wordt aangeduid als de [[Messias]] en als Zoon van God. Vooral zijn godsdienstige optreden wordt vermeld. Tijdens dit optreden ontmoet Jezus veel weerstand van [[Joods]]e geestelijken. Behalve prediken doet Jezus ook veel wonderen, geneest hij mensen en werpt hij demonen uit. Uiteindelijk wordt hij na door een van zijn volgelingen verraden te zijn (Judas Iscariot) door de Joodse leiders gearresteerd en voor de Romeinse stadhouder Pontius Pilatus gebracht. Deze wil Jezus in eerste instantie vrijlaten maar zwicht uiteindelijk voor de druk en laat hem vervolgens de dag voor Pasen kruisigen. Jezus sterft de kruisdood en op de derde dag van zijn dood komt hij weer tot leven. Hij vertoont zich in levende lijve aan zijn volgelingen en na veertig dagen vaart hij op naar de hemel. Vlak voor zijn hemelvaart geeft hij zijn discipelen (volgelingen) opdracht om aan de hele wereld te verkondigen dat mensen vergeving van hun zonden kunnen krijgen doordat hij voor hun zonden stierf en opstond uit de dood, maar eerst moeten ze nog wachten totdat ze de [[Heilige Geest]] ontvangen. Dit vindt een tiental dagen later plaats (tegenwoordig is dit het Pinksterfeest). Hiermee begint de christelijke kerk en voegen zich de eerste bekeerlingen bij het christendom. Na enige tijd richt men zich ook tot de heidenen (de niet-Joden) en krijgt het christendom internationale trekken. Belangrijke personen zijn de apostelen Petrus en Paulus. Petrus is het hoofd van de christelijke gemeente te Jeruzalem, Paulus is in eerste instantie anti-christelijk maar dat verandert op slag als hij een bijzondere ontmoeting heeft met Jezus en daardoor christen wordt, hij is de belangrijkste zendeling die in het oostelijk deel van de Middellandse Zee-landen het evangelie vertelt en uiteindelijk zelfs als gevangene in Rome weet te komen. |
Het Nieuwe Testament eindigt met een toekomstopenbaring van de apostel Johannes die vertelt wat er aan het einde der tijden allemaal voor verschrikkelijks zal gebeuren uitlopend op de terugkomst van Jezus Christus en de vestiging van zijn wereldomvattend koninkrijk. Hierna vindt het Laatste Oordeel plaats waarbij de veroordeelden worden gestraft met een eeuwig vuur. Eveneens vindt het vestigen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde plaats waarin/waarop diegenen die bij God behoren in een paradijselijke situatie eeuwig met God verder mogen leven. | Het Nieuwe Testament eindigt met een toekomstopenbaring van de apostel Johannes die vertelt wat er aan het einde der tijden allemaal voor verschrikkelijks zal gebeuren uitlopend op de terugkomst van Jezus Christus en de vestiging van zijn wereldomvattend koninkrijk. Hierna vindt het Laatste Oordeel plaats waarbij de veroordeelden worden gestraft met een eeuwig vuur. Eveneens vindt het vestigen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde plaats waarin/waarop diegenen die bij God behoren in een paradijselijke situatie eeuwig met God verder mogen leven. | ||
==Taal== | ==Taal== | ||
| − | Het Oude Testament is geschreven in het Hebreeuws op een paar teksten na die zijn geschreven in het Aramees. Het Nieuwe Testament is geschreven in het Grieks. | + | Het Oude Testament is geschreven in het [[Hebreeuws]] op een paar teksten na die zijn geschreven in het Aramees. Het Nieuwe Testament is geschreven in het Grieks. |
==Boeken== | ==Boeken== | ||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
*[http://bijbel.pagina.nl/ Startpagina] | *[http://bijbel.pagina.nl/ Startpagina] | ||
| + | [[categorie:christendom]] | ||
[[categorie:levensbeschouwing]] | [[categorie:levensbeschouwing]] | ||
Huidige versie van 6 mei 2006 om 10:13
De Bijbel is het heilige boek van het christendom. Het bestaat uit twee gedeeltes, een Oude Testament en een Nieuwe Testament.
Oude Testament[bewerken]
Het Oude Testament begint met de schepping door God, de zondeval van de mens, enkele wederwaardigheden van de eerste generaties resulterend in de zondvloed, de roeping van Abraham die daarop afreist naar Kana�n, de belevenissen van zijn zoon Isa�k en kleinzoon Jakob, het wel en wee van de twaalf zonen van Jakob, het vertrek naar Egypte, het later gebukt gaan onder slavernij in Egypte, de uittocht van de [[Isra�lieten]] onder leiding van Mozes naar de Sina�, de wetgeving door God in de Sina� en het veertigjarig verblijf aldaar, de verovering van Kana�n, de tijd van de richters die overgaat in de tijd van de koningen (de eerste drie waren Saul, David en Salomo), de bouw van de tempel, de splitsing van Isra�l in twee koninkrijkjes, de wegvoering van het noordelijke rijk door de Assyri�rs, de wegvoering van het zuidelijke rijk door de Babyloni�rs en de terugkeer van deze laatsten en tot slot de herbouw van Jeruzalem en de tempel. In apocriefe boeken (d.w.z. niet door alle kerken als officieel tot de Bijbel behorend beschouwd oftewel niet-canoniek) volgt nog de strijd van de Makkabee�rs tegen de Syrische Seleuciden.
Nieuwe Testament[bewerken]
Het Nieuwe Testament begint met de geboorte van Jezus Christus. Deze wordt aangeduid als de Messias en als Zoon van God. Vooral zijn godsdienstige optreden wordt vermeld. Tijdens dit optreden ontmoet Jezus veel weerstand van Joodse geestelijken. Behalve prediken doet Jezus ook veel wonderen, geneest hij mensen en werpt hij demonen uit. Uiteindelijk wordt hij na door een van zijn volgelingen verraden te zijn (Judas Iscariot) door de Joodse leiders gearresteerd en voor de Romeinse stadhouder Pontius Pilatus gebracht. Deze wil Jezus in eerste instantie vrijlaten maar zwicht uiteindelijk voor de druk en laat hem vervolgens de dag voor Pasen kruisigen. Jezus sterft de kruisdood en op de derde dag van zijn dood komt hij weer tot leven. Hij vertoont zich in levende lijve aan zijn volgelingen en na veertig dagen vaart hij op naar de hemel. Vlak voor zijn hemelvaart geeft hij zijn discipelen (volgelingen) opdracht om aan de hele wereld te verkondigen dat mensen vergeving van hun zonden kunnen krijgen doordat hij voor hun zonden stierf en opstond uit de dood, maar eerst moeten ze nog wachten totdat ze de Heilige Geest ontvangen. Dit vindt een tiental dagen later plaats (tegenwoordig is dit het Pinksterfeest). Hiermee begint de christelijke kerk en voegen zich de eerste bekeerlingen bij het christendom. Na enige tijd richt men zich ook tot de heidenen (de niet-Joden) en krijgt het christendom internationale trekken. Belangrijke personen zijn de apostelen Petrus en Paulus. Petrus is het hoofd van de christelijke gemeente te Jeruzalem, Paulus is in eerste instantie anti-christelijk maar dat verandert op slag als hij een bijzondere ontmoeting heeft met Jezus en daardoor christen wordt, hij is de belangrijkste zendeling die in het oostelijk deel van de Middellandse Zee-landen het evangelie vertelt en uiteindelijk zelfs als gevangene in Rome weet te komen. Het Nieuwe Testament eindigt met een toekomstopenbaring van de apostel Johannes die vertelt wat er aan het einde der tijden allemaal voor verschrikkelijks zal gebeuren uitlopend op de terugkomst van Jezus Christus en de vestiging van zijn wereldomvattend koninkrijk. Hierna vindt het Laatste Oordeel plaats waarbij de veroordeelden worden gestraft met een eeuwig vuur. Eveneens vindt het vestigen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde plaats waarin/waarop diegenen die bij God behoren in een paradijselijke situatie eeuwig met God verder mogen leven.
Taal[bewerken]
Het Oude Testament is geschreven in het Hebreeuws op een paar teksten na die zijn geschreven in het Aramees. Het Nieuwe Testament is geschreven in het Grieks.
Boeken[bewerken]
De Bijbel is eigenlijk een verzameling boeken, 39 Oudtestamentische en 27 Nieuwtestamentische, in totaal 66 boeken. Alle kerken erkennen deze als gezaghebbend en door God ge�nspireerd. Deze boeken worden daarom canoniek genoemd, behorende tot de canon, de offici�le lijst van Bijbelboeken. Daarnaast zijn er ook nog een aantal apocriefe Oudtestamentische boeken die wel door de katholieke en oosters-orthoxe kerken worden aanvaard maar niet door de protestanten.
Het canonieke gedeelte van het Oude Testament is gelijk aan de Tenach van de joden.
